BİR GÖLGELİK AŞK(1)
Payına düşeni almak için değilmidir bütün bu çaba,emek....kaldır başını bir bak gökyüzüne. Gelmişken tadını çıkar hayatın. Tadını çıkarmak mı? Nasıl bir şey ki bu? İnanmadım buna. Gülüyorum. Birikmiş gözyaşlarım var belli ki. Neyse. Bir ağacın yaprağını dökerken görmek mi? İstemem. Bir çocuğu ağlarken görmek?hayır istemem. Ya bir sevgilinin sevdiği için döktüğü gözyaşını?onuda istemem. Belki yaprağını döken ağaç yeniden yeşerecek,ağlayan çocuk bu seferde gülecek. Ya sevgili. Onun ki biraz karışık. Kavuşabilir,unutabilir ya da yeniden sevebilir. En kötüsü bir ömür acısını hissedebilir. Ne anlamı var ki o zaman mutlu olmak için her seferinde üzüleceksek. Yokmu ağlamadan gülmek ve de üzülmeden sevinmek. Gelir gelmez hayata başlıyoruz ağlamaya. Bu ilahi bir mesaj belkide. İlk antrenman.alışmalısın buna diyor kanunları koyan. Öyle ağlamadan gülmek yok.