Şems’le Hasbihal 1


‘Öyle bir zaman gelir ki aslında olmayacağım dediğin şey olmuşsun, asla benzemeyeceğim dediğin kişiye benzemişsindir’ dedi Şems. Sonra sordu genç ‘ Peki bu nasıl olur. Her şey insanın kendi elindeyse o zaman insan nasıl kendini değiştirecek gücü bulamaz, ben anlayamıyorum’ dedi.
Şems buna güldü. Gözleriyle genç adamı hafiften süzdü. Biraz sonra konuşmaya başladı. ‘ Üzülme yiğitlerin yiğidi. İnsanın elindedir bütün yollar, bütün köşe başları, bütün nehirler, dereler. Bütün çeşme başları. Adımlarını attıkları toprak, her şey insanın elindedir. Lakin onun elinde olmayanlarda vardır. Bunların en önemlisi de kader. Ve şunu da unutma. Tedbirini her zaman alırsın ama hiçbir tedbir asla takdirin önünde duramaz. Zamanı gelince yıkılır, tuzla buz olur.
Umulmadık mevsimlerde baharda güz gelir ve yazda kış. İşte böyledir bütün bunlar. Aynen köşe başların, nehirlerin, derelerin, sokakların olduğu gibi. Ve insan aldanır. Gaflettedir. Zamanı gelince bu gafletten uyanır. O zaman olmam dediği kişi olmuştur. O kişiye dönüşmüş, onun tavırlarını kendisine siper etmiştir. Savaş meydanına cenk için hazırlanmaktadır. Bin yıllık bir çığlığın avazıyla bağırır. Lakin bir anlık bir süreden kimse duyamaz, göremez olur. Şimdi anladın mı beni evlat. Ben sana derim ki hamurundaki altın’ı çıkar su üstüne. Zira insan topraktır ve toprak bütün madenleri ruhunda barındırır. Lakin yaratıcı kimin ruhunun mayasına altın’ı fazladan katmışsa işte o baş tacı edilir. Lider olur. Rehber olur.
Sen sakın bunu unutma. Adaletsizliğin gölgesini dahi ruhunun geceye dönmüş sokaklarına sokma. Yüreğinin kırılmış taşlarından hiçbirini yapacağın yeni bir yol için ortaya saçma. Ve sana derim ki kaldırım alanların geniş olsun. Herkesin yürüyebileceği fakat istediklerinden başka hiç kimsenin ayak izinin kalmayacağı kaldırımlar inşa et. İnşa et ki işte o zaman yüreğinin adalet terazisini vicdanının mihengine vurduğunda ahenkle dans edebilsinler. Usta birer rakkas gibi cennetin kapıları önünde oyunlarını herkese aşikar edebilsinler. Hem senin ruhunu hem de başkalarının ruhlarını azat birer güvercin gibi barışın kanatlarıyla kaf dağına götürebilsinler.
Benim sana diyeceğim budur şimdilik. Meraklanma söyleyeceğim çok şey var. Fakat şimdi biraz dinlenmen lazım.

………………………………………..