BU ŞEHRİN EN GÜZEL YERİ

• 27 Mayıs 2013 Pazartesi 12:46:45

-Bu şehrin en güzel yeri neresidir Kaptan? diye sordu Papatya bir gün bana.
-Bu soruyu sorman mantıklı çünkü gözlerinin güzelliğini görmüyorsun. dedim. Yaklaş dedim, iyice yaklaş ve bak gözlerimin ta içine, gözlerini gör gözlerimde! Soruna cevap veriyorum tekrar: Bu şehrin en güzel yeri gözlerindir şüphesiz! Bu şehre mana katan, güzellik katan ve ışık olan gözlerindir. Baharı görmek isteyen gözlerine baksın ve dinlensin. -Ben gözlerinsiz edemem Papatyam, dedim. Işığımsın, varım yoğumsun ama bunu sana anlatamam! Ben olman lazım iri ve siyah gözlerimde! Ben olman lazım gözlerimde, beni bilen bilir! Dikkatli bak gözlerime, benim ol!
-Edebiyat yapıyorsun Kaptan! Bana iltifat ediyorsun.
-Papatyam, hak ediyorsun iltifatı. Ne söylesem bir eksiktir sana bil!
-Yapma be Kaptan, o kadar da değilim!
-Sen seni bilmiyorsun Papatyam, ben seni iyi biliyorum. İçimi gösteren bir cihaz olsaydı da nasıl olduğunu sana ispat etseydim. O zaman idrak ederin bendeki aşkı! O zaman anlardın bendeki seni!
-Bu şehrin en güzel yeri neresidir Kaptan tekrar soruyorum?
- Kalbindir, ikamet etmek ister insan bir ömür boyu. Huzurlu ve mutlu olduğum yerdir kalbin, kendimi bulduğum, senleştiğim! Kalp sokağının avaresiyim Papatyam, kalp caddenin lambasıyım, kalp evinin kapısıyım. Ruhumun büyükşehrisin sen, başkentisin, metropolüsün! Bütün hislerim sana çıkıyor, bütün özlemlerim gözlemlerim sana, sözlerim tek sana! Öncesi sana hazırlıktı, sonrası destanın olacak! Beni seyretmeye devam et; sensizim ama seninle doluyum. Ve taşıyorum sana! Aşıyorum yokluk duvarını, çekiyorum özlem duvağını. Ah be Papatyam! Kanıyor hala yaram!
“Sana bir kalp yetmez Papatyam
Kalpsizin olmaya namzedim.” Al kalbimi, işte bıçak, işte göğsüm! Yar göğsümü! Kallbim sensiz atmaz. Yâr, kalbimi yar!
-Yapma be Kaptan! Abartma bu kadar!
-Ben seni istediğim gibi severim; isteyerek bilerek abartarak seviyorum.
-İyi de Kaptan, gökteki yıldızlar kadar uzağız şimdi, ne olacak halimiz?
-Hayırlısı olacak bekle!
-Bu şehrin en güzel yeri neresidir Kaptan yine soruyorum?
-Hükmünü sür böyle sevdanın, bayramını kutla seni ebedi sevmemin! Sanadır bütün nehirlerimin akması, bulutlarımın ağlaması, yıldızlarımın ağması… En güzel yerin ellerindir beni tutup sarmalayan, bırakmayan! Ah be Papatyam, sanadır kalbimin aşk aşk diye atması… Ellerimin gel gel diye seni çağırması… Ellerimin ellerini tutması, ellerinde kalbimin atması, ellerinde kalbini tutmam! Ellerin mutluluğun ta kendisidir.

-Kaptan, beni etkiliyorsun, tetikliyorsun içimdeki sen duygularını.
-Seni bilmeyen utanmalıdır Papatyam, tanımayan eksikliğini bilmelidir. Ben sende tam olmaya ahd ettim. Anla beni! Senli bir yaşamın tam ortasındayım. Bir kum zerresiyim sen çölünde, bir yağmur damlasıyım sen yağmurunda.

-Bu şehrin en güzel yeri neresidir Kaptan utanmadan yine soruyorum?
-Gamzendir, başkasıyla paylaşmadığım. Bir kuş konuyor gönül pencereme her sabah ve sesleniyor bana: Papatya, Papatya! diye. O an aklıma gamzelerin geliyor, bitiyorum onlara! Kalkıp o kuşu öpüyorum gagasından, adını anan her şey kutsaldır bende!

-Utanıyorum Kaptan, yapma böyle!
-Utanma Papatyam, millet ne yüzsüzlükler yapıyor da utanmıyor. Biz sevdik diye utanalım mı şimdi? Sevdımızı dile getirdik diye yerin dibine mi girelim? Asla!
-Bu şehrin en güzel yeri biliyorum artık senin sözlerindir Kaptan! Noktayı koyuyorum ve susuyorum artık, Kaptanımsın.