Kahvehane Kültürü

• 22 Mayıs 2013 Çarşamba 21:39:34

Kahvehane Kültürü

İlk kahvehane 1554 yılında Kanuni Sultan Süleyman tarafından açılmıştır.Çeşitli zamanlarda,çeşitli nedenlerle kapatılsa da günümüzde kahvehane kültürü halen devam etmektedir..

Müşterileri farklı kesimlerden olsa da amaç bir arada toplanıp,görüşmek,konuşmaktır.

Kahvehane kültürü ile ilgili her dönemi kapsayan bir çok bilgiye ulaşmak mümkün olsa da benim anlatmak istediğim konu o değil..

Kadınlar kahvehanelere neden giremiyor? Kanunlarda böyle bir yasak olduğunu düşünmüyorum.Hele ki günümüzde bir çok haklar elde etmiş kadınların, erkeklerin tekelinde olan kahvelere neden giremiyorlar ?

Büyük şehirlerde kahvehanelere kadınlar gidebilse de.Büyük şehirde bile olsa,mahalle kahvelerine,yada köylerde köy kahvelerine girmesi kesinlikle mümkün değil…

Bu konuda çok büyük öfkem var.

Çok soğuk kar fırtınası olduğu bir gün işimden çıktım,yirmi dakikalık mesafede olan annemin evine gittim.Kızımı annem bakıyordu. Soğukta yürüdüm. Üç yaşındaki kızımı kat kat giydirdim.Annelik iç güdüsüyle onun üşüyeceğini düşünerek kucağıma aldım.Çocuk arabasına bindirmedim. Paltosunun üzerini birde battaniye ile sardım.Sol koluma kızımın eşyalarının olduğu çantayı,taktım.Sağ koluma kendi çantamı taktım.Kızımı kucağıma aldım.Kar ve fırtına ile karışık yağan yağmurdan korunmak için şemsiye açtım…Yani iki elim omuzum kolum dolu.Yürümeye başladım evimize doğru.Evimiz yarım saat mesafede.Rüzgar paltomu pelerin gibi açıyor,Uzun eteğim kalın yün çorabıma sürtünerek yukarıya çıktı,benim etek süper mini bir hal aldı.Eteğimi düzeltemiyorum.Mümkün değil.Elim kolum dolu şemsiyeyi bıraksam rüzgardan uçacak.Bir baktım mahalle kahvesinin önündeyim.Camlar buharlı,belli ki içerisi çok sıcak.İşte o anda o kahveye girmeyi biraz soluklanıp nefes almayı öyle çok istedim ki...Mümkün değildi aldığım terbiyeye ve geleneğimize göre kadınlar kahveye giremezdi…O öfke ile bir hızlandım ki beş dakika sonra evimdeydim.

O gün yaşadıklarımı ve o kahveye girip biraz dinlenememenin uhdesini yıllarca içimde taşıdım.Karar verdim öyle soğuk bir günde,camlar sıcaktan buharlaştığında ben o kahveye gideceğim..

Ne yazık ki gidemedim.Kahve yeri yıkıldı ve büyük bir bina oldu.

Asla ve asla kahveye gitmek,oyun oynamak, nargile içmek gibi bir derdim kesinlikle yok.

Benim derdim,kadınlar soluklanmak için Mahalle aralarındaki mahalle kahvelerine girebilmeli,bunu hiç kimse yadırgamamalı, Eleştirmemeli,

Kadınlarda dokuz canlı olsalar da yorulabilirler.

Hele ki omuzlarında ne çok yük olduğunu düşündüğümüzde…

Haydi kadınlar Kahvehanelere diyorum..