Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), topluluk kavramının en az üç kişiyle olabileceğini, toplumun bir işe giriştiğinde aralarında husumet çıkmaması ve işlerinde muvaffak olabilmeleri için aralarında lider seçmeleri gerektiğini şu hadisi şerifle bizlere bildirmiştir. "Eğer üç kişi olursanız biriniz emir olsun."

Malumunuz, herkesin kendine göre farklı fikir ve anlayışı bulunduğu ve her konuda bire bir izan örtüşmesi olmadığı için, mutabık kalamazlar ve her kafadan ayrı ses çıkar. İşte bu hadisi şerif bize rehber oluyor ve en güzel yönetim şeklinin "demokrasi" olduğunu bildiriyor.

Peygamberimiz (s.a.v.)!in vefatından sonra yönetime geçen halifeler de seçim sistemiyle başa geçmişlerdir. Osmanlı'nın babadan oğula geçen padişahlık sistemi ile yönetimi, batının diktatörlük anlayışından çok uzaktır. Dünya hükümranlığı yapan Osmanlı'da, her şehzade padişah olma donanımı ile büyütülür, ağır ve sıkı bir eğitimden geçirilir, iman, ahlak ve tüm insani değerleri barındırması için titizlikle yetiştirilir, aralarından en yeteneklisi padişah olurdu. Bu da sarayın seçim sistemi ile gerçekleşirdi. Öyle her isteyen padişah olamazdı. Ne zaman ki kışkırtmalar ve entrikalar devreye sokulup isyan çıkartılmış ve bu düzen sarsılmışsa devlet baş aşağı olmuştur.

Osmanlı bu muhteşem sistemle topraklarını 19.902.000 km2'ye çıkarmasını bilmiştir. Şu anda Türkiye'nin gerçek yüzölçümü 814.578 km2 dir.lzdüşüm alanı ise 779.452 km2 dir. Padişahlık sisteminden sonra diktatörlük, daha sonra milli şeflik, sonrasında çok particilik ile tanıştık. Seçimle yönetime gelen halkımız, "Devlet başa, kuzgun leşe" anlayışındadır. Lakin başa geçirdiklerine feci akıbetler hazırlayan "derinden yönetenlerin" darbeleri ve zulümleri ile rahat yüzü göremedi. Dünya stratejisinde söz sahibi olamadı, başı eğik ve yüreği ezik kaldı, gözleri korkutuldu, pasifleştirildi. Teknoloji, bilim, eğitim, yatırım, kalkınma, hukuk, adalet, vs.. gibi toplumu ileri taşıyacak unsurları gözardı eden, hortumcular ve pazarlamacılar işbaşında idi. Neler çektiğimizi yakın tarih olarak hepimiz biliyoruz.

Son yıllarda Türkiye üzerindeki kabus elbisesini sırtından atıp, dünyayı yönetme yeteneğine sahip olan aktör rolüne talip gerçek kimliğine kavuşmaya çalışıyor. Başarılı da oluyor. Bu başarıyı yakalayan hükümeti üç dönem yetki vererek bu halk seçti ve daima destekledi, arkasında durdu, duacısı oldu.

Demokrasiler muhalefetsiz olmazlar. Şart budur. Halk kime daha çok oy verirse o başa geçer ve yönetir. Seçmenlerin "eşek" kategorisine sokulmaları son derece yanlıştır. "Beyaz Türk", "mavi ırk" dönemi sona ermiştir. Bundan sonra halkın dediği olacaktır inşallah.

Gelmiş geçmiş en büyük diktatörlerden birisi olan Hitler "Kavgam" isimli kitabında şöyle der; Ditatörler kendisinden önceki rejimlerin en ufak bir kırıntısına dahi tahammül edemezler. Bu yüzden padişahlar ve Osmanlı bu zamana kadar kötülendi ve aşağılandı. Artık bunu yapmayalım. Önümüze bakalım. Türkiye'yi uçuracak reform ve atılımlara girişip, dünya liderliğine soyunalım. Halkımız ne eşek ne de uşak olsun gözümüzde. Seçimlerinden dolayı saygı duyalım. Seçilenlere itaat edelim. Sandık önümüze geldiğinde hür irademizle gönlümüzdekine oy verelim. Doğrusu budur. Elbetteki itirazlarımız, yanlış gördüklerimiz, uyarılarımız olacaktır. Mahkemeler bunun içindir. Fikirlerimizi savunacağımız çok geniş yelpazeli bir alan var. Bakın yazıp, çiziyoruz. Doğruyu bulana kadar da susmayalım. Lakin sevgili Peygamberimizin (s.a.v.) lidere saygı ve itaat toplumu helâktan kurtarır ilkesinden de vazgeçmeyelim. En kötü yönetim kavga ve kargaşadan daha evladır. Yöneticiler birkaç yıllığına baştadır ancak fitne başa geldi mi, baştan atması çok kolay olmuyor. Saygılarımla.

anlayana
ya da
zaten anlayan olsaydı
durum farklı olurdu aziz vatanımda
tebriklerimle

gerçekten gülümsedim üstadım.çok derin manalar içren oldukça etkili bir fıkra.
elbette düşünüp anlayanlara...
kaleminiz daim olsun.