- 845 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Kendimle Konuşuyorum diye Deli miyim?
Bir ben bir de ben varım beni anlayan. Her gün konuşurum benle sohbet öyle koyulaşır ki çoğu zaman çevrem de bulunanların ne konuşuyorsun kendi kendine demesiyle sohbetimiz yarıda kalır. Bu nedenledir ki günün sonunu ve yalnızlığı seçerim içimde ki benle sohbet yolculuğuna çıkmak için. Evet, gün bitmiş ve sohbet başlamıştır ben ile ben arasında O ben ki bazen bir yargıç edasıyla yargılar beni. Küçülttükçe küçültür un ufak eder yergileriyle yüzüm al al yanar bakamam duvar da ki aynaya utancımdan. Bazense kutlar en muhteşem sözlerle, iltifatlarla yere göğe sığdırmaz.’’Aynaya baktığın da sevmelisin kendini’’der. Hatasız olduğumdan eminse eğer yastığa başıma koyduğum da huzurluyum dur ve huzur için de dalarım uykuya hiçbir şey düşünmeden...
Kendisiyle konuşan deli midir peki? Hayır, aksine aklı başında her insan konuşmalı kendi kendine konuşmalı ki hatalarını bulsun. Konuşmalı ki vicdanıyla yüzleşsin. Konuşmalı ki doğrusuyla, yanlışıyla kendini görebilsin. Sana ihanet etmeyen, yalnızlığını her zaman seninle paylaşan için de ki ben’le konuşmalı insan ister sesli olsun ister sessiz kalabalıkta bile konuşmalı ki, içsel yolculuğumuzda yüzleşelim kendimizle.
Hz. Muhammet SAV.’’Nefsini bilen Rabbini bilir ’buyurmuştur. Yaratılışın gayesi bu diye kabul edersek;(ben böyle inanıyorum) Herkes yaşamını az ya da çok sorguyla ve kendisiyle konuşarak geçirmelidir.’’delilik’’ ön yargısında bulunulmadan.
Günün birinde... Tanıdığım, raporlu olduğunu bildiğim deliye;
- "Kendi, kendine konuşarak ne arıyorsun; yerde?" sorusunu sormuştum.
Sormaz olaydım... Aldığım, yanıt şöyle oldu;
- "Sigara ’izmariti’ arıyorum... Param yok da!"
"Buyur, al... Sana cebimdeki paketi vereyim... Boş ver; arama" dediğim de ise... Ne söyledi... Biliyor musunuz?
Yanıt... Kesin, net anlam taşıyordu;
- "Elden gelen öğün olmaz... Gelse de her gün olmaz... Ben SENİN GİBİ DELİ MİYİM? Cebimdekini, elimdekini başkasına vereyim?"
İşte ben buyum. İster deli deyin ister akıllı benle ben’in yergi ve iltifatlarıyla huzurluyum.
SELDA İYİEKMEKÇİ
YORUMLAR
insan kendi kendisiyle konusurken dilini kullanmamali ya da bu konusma iki ayri sahis arasinda gerceklesiyormus gibi sesli olmamali; oluyorsa bir uzman degerlendirmesine gerek vardir.
yogun düsünen ve hisseden insanlarda cevresindekilerin dikkatinden kacmayan haller olur ve onlarin tepkilerini degerlendirmek farkli bakis acisi dogura bileceginden olumlu katki da saglaya bilir...
sorgulayan yazari ve yazisini kutlarim
Ben hep konuşurdum kendimle...
Yine de öyleyim. Ama eskiden daha fazla öyleydim.
Her gece uyumadan önce sohbetlerim olurdu kendimle...
Dahası, şehirler arası yolculuklarda yanımda konuşkan biri olursa hiç çekemezdim.
Beni dünyamdan koparırdı...
Anlamlı bir yazıydı kızım.
Kutluyorum.