KÖTÜLÜĞÜ KURŞUNLAYIN

• 21 Mart 2008 Cuma 21:58:14

Ne kadar isterdim bir silahım olsun. Kurşunları sevgi yüklü, namlusu sevda yolu...
Bir silahım olsa, hissiz kalplere nişan alsam. Yüreklerine şefkat kurşunu yağdırsam birer birer...

Bir silahım olsa ve ben sıksam kurşunları hüzünlerin, kinlerin, kıskançlıkların üstüne. Mutluluk dağıtsam su şebekesi gibi solgun sinelere. İnsanların yüzlerine gülücük kondursam, ümit dağıtsam yüreklerine...

Yıkılmış hayatların ucundan tutsam, körpecik yürekleri susturanları bulsam, kötülüğün peşine düşsem bir er gibi. Topları masum yavruların üstüne yağdıranları vursam ve sustursam. Bir gecelik karanlığımızı kutup karanlığına çevirenleri bulsam... Günümüzü zemheri gecelere çevirenleri, kristal hayallerimizi kıranları vursam ve kalplerine merhamet kurşunları yağdırsam bir güz yağmuru misali. Ve onu, dost bildiğim; ama yüreklere uzanan bütün köprüleri yıkan vefasızlara doğrultsam...

Pörsümüş duygularımıza, onulmaz yaralarımıza, sonu gelmez dertlerimize, halimize ağlayamayışımıza, vurdumduymazlığımıza, yoksulluğumuza, yanlıştan dönemeyişimize, gururumuzu gözü dönmüş bir canavar haline getirişimize, küçük bir çocuğun feryatları karşısında etkilenmeyişimize ağlasam.

Yapmadığımız şeyleri, başkalarına: “Sen yap!” diyerek öğüt verişimize, kıskançlığımıza, sonu gelmez arzularımıza, küçük bir sigara karşısında dahi irade gösteremeyişimize ağlasam, hatta oturup birlikte ağlasak ve bütün bu kötü hasletlere son kurşunumuz kalana kadar saldırsak.

Ama olmaz ki, o zaman da erkekliğimize sığdıramayız ağlamayı...

Kötü İnsan değil; kötü davranış, kötü çevre, kötü eğitim, kötü fikir... olabilir. Bir insan kesinlikle kötü olamaz. Onu kötüleştiren, acılaştıran kötü davranışlarıdır. İnsanlara değil onlara doğrultsak silahlarımızı. Onların üstüne yağdırsak kurşunlarımızı bir bir...

Mermiler değil umut tomurcukları savrulsa namlunun ucundan. Sevgiyi aşılasa körpe beyinlere...

Benimkisi ölmüş sinelere suskun bir başkaldırı, içimdeki korkunç fırtınanın dalgaları önüne kağıttan bir set; belki de bir hâyâl...

Her ne kadar silahımın kurşunları sevgi, düşmanı kötülük olsa da; silahların konuştuğu bir dünya yaşamı haram kılar!..