Göğsümden Kalb'im düştü/ Gözümden ise hayatım

• 27 Şubat 2013 Çarşamba 00:10:04

/
Bütün düşüncelerim tepetaklak oluyor bazen,
en inanmış halimle peşine düştüğüm şeylerden
aynı inanmışlıkla tam aksi istikamete kaçar buluyorum kendimi.

Nasıl bir elimde gibi görünüp, elimde olmayıştır hala anlayamadım.
Bunca zamandır anlayamadığımı ise,
bundan sonra nasıl olurda anlarım bilmiyorum.

Ayakkabıları yanlış ayağına giyip eziyetten kıvrananda benim.
onların yanlışlığını görüp düz giymeye gücü yetemeyende.


"Saçma sapan bir hayat oldu bu,
hiç beğenilir bir tarafı da yok Rabbim,
Sen bana yenisini ver ne olur?" desem.

Demesen daha iyi de,
İnsanın fikrine düşmeyegörsün bir şey,
o, daha denilmeden denilmiş hükmüne geçiveriyor ne hikmetse.

Nereye gitsem eğretiyim.
hiç bir boşluğa uymayan pazıl parçasıyım.

Bir yere geldim ki, ahhhh!
Burada "kendimi hiç tanıyamamışım" olduğumu gördüm.

Hep aynı aynalardan baka baka,
artık gerçekliğine inandığım görüntüme yabancıyım şimdi.


Çeşit çeşit aynalar var etrafta,
Gözler dolaştıkça üzerimde,
İçim daha derine saklanmak istiyor.
Eriyeceğim derken, beter dondum Ya Rabbi!

Her bakan göz bir görüntümü çalıyor.
Tükenmiyorum ama örselendikçe kendime küsüyorum.
Hiç tanımadıkları,ilk defa gördükleri bir şeye bakar gibi bakıyor gözler,

Üzerimde dolaşmaları, böylesi şaşkınlıkla dikkat kesilmeleri elimi ayağımı dolaştırıyor.
Büyüteç altına konulmuş da, inceleniyor gibi hissediyorum kendimi.

Bu çok ürkütücü.
Başını topraktan dışarıya ilk çıkardığında,filizler!

Onlarda böyle mi hissederler acaba?
Bu şimdiki denediğim hangi amacın hizmetkarı belli değil.

Tuhaflık üzerine tuhaflık.
Yine yakışmadım durduğum bu yere de.
Ait olamadıkça huysuzlaşıyorum.
Durulmaya çalıştıkça fırtınaya tutuluyorum.
Geçmiş olsun, dense geçer mi bu saçmalıklar bilmiyorum.

Ağır hasta bu halimden, yorgun düşmeye başladım artık.
Sorulara verebilecek hiç cevabım kalmamış meğer elimde.
İzaha ne kadar muhtaç ise duruşum,
Bir o kadar da açıklanacak şeylerden yoksunum.

İnsan ne olduğunu ancak bu kadar karıştırabilir,
Ancak bu kadar eğretileşebilir kendi hayatında.

yoksa kendi hayatında olmadığı için mi böyledir?

Bu ne kadar süreceği bilinmeyen bir yola çıkılmışlık şimdi.
Yönüm yörüngem hiç bu kadar şaşmamıştı uzun zamandır.

Alışamamak anlaşılabilir bir şey
Ama alışamayacağının kesin olması alt üst ediyor insanı.


Her karesinde bambaşka bir hamlesini seyretmekteyim bu filmin.

En sevdiğim şey olan kalbimi dinlemek ve onunla didişmek
Şimdilerde imkansızlığa teslim oldu.

Meğer insanın kendisine zaman bulamaması diye bir şey de varmış.
Meğer ben hiç vakitsiz ve kendimsiz kalmamışım evvelce.

Asıl korkunç yalnızlık buymuş meğer,

İnsanın kalbini dinlemeye fırsatının olamamasıymış.
Hayata en baştan başlamış olmayı istedim bugün.
evvelce kayda düşülmüş hiçbirşey olmasaymış hayatımda dedim.

silinmek istedim varlık hanesinden.
etkili-etkisiz hiçbir varlık emarem de kalmasın üstelik.


Zor’dan bıktım, usandım.
Kolay olan şeyler seçsin artık beni Rabbim.
Ne olur! Lütfen! Keremen! İhsanen! ve Meccanen! inşaallah.

Amin.

/ hayatın şimdiki zaman kesiti, kendimden kendime sallanmalarım, dışarı çıkarsa hafifler umudu ile konuşmalarım/