Anlatimin guzelligi geline nokta bana da eyvah dedirtti.
Gideyim bir an once bir sonraki bolume :)

Varolun yureginiz, kaleminizle...

Gene güzel bir bölüm.

Diyalog yazma konusunda sizden eğitim almalıyım hocam. :)
Gerçekten bu konuda zaafım olduğunu düşünüyorum. Sizin bu konuya nasıl konsantre olduğunuzu öğrenmek isterim. Empati yeterli olmaz herhalde.

Saygılar...

eyvah...

yine tam heyecanlı bir noktada kesilmiş

emek dolu bir böümdü

kutlarım hocam

saygılarımla

Bir solukta okudum.. çok güzel bir öykü devamını sabırsızlıkla ve merakla bekliyorum.. Tebrik ederim.. Emeğiniz .kaleminiz daim olsun inşallah...Saygı ve selamlar..

:)) Eyy aşk insanı nasılda zehirliyor yazık gencimize ciğerleri artık dumanlandı vazgeçmeside zor olur , hmm bu kızı tanıyorum ben bir yerden :) işi zor olacak yazık acıdım ben gibiyse şu gizemli kız ooo ,parasızlık ahh ne hallere düşürüyor insanı ama olsun hayatı tanımak için yaşanmasıda gerekli...

ne gördüki acab öyle heyecanlandı kızı görmüş olmasın, bekleyeceğim artık bakalım sabırla:)

çok keyifli bir bölümdü, nasıl şevkle okudum bilemezsiniz:) eyvahın ardından kesin kız geliyordur diyerek beklemekteyim:) teşekkürler bu hoş paylaşıma sevgili yazar...bir daha ki bölümde görüşmek üzre, esen kalın:)

Hani dediniz ya artık öğrenci hareketlerini unutmuş gibiydi, bu duygu öyle bir şey sanırım okul yorgunluğundan gönül yorgunluğuna geçiş.

Ne kadar saftı masumdu duygular, bir tost ısmarlamak için borç vermek. Az beklentiyle mutlu olabilmek..


Bir sonraki bölümde nasıl şaşıracağımızı merak ediyorum, her bölümde gidişatı değişiyor yazınız, farklı düşüncelere yelken açıyor.


Bu dönemde duygular çok çabuk değişir, arayış içinde sorgulama içinde olur gençler. Onun için bir sonraki bölümde yine farklı bir şeyi düşündüreceğinden eminim..

Saygılar ..

Yine güzel bölümdü. Öğrencilerin ruh hallerini çok güzel tahlil etmişsiniz. Devamını bekliyorum merakla arkadaşım. Saygıyla...

Yazının içinde ki diyaloglar çok güzel oturmuş yerine.

...................................Artık sınıfını tespit etmişti. Samimi arkadaşlarını da tabii… Bir türlü tanışamıyordu. Gitse, “Merhaba” dese, “Sizinle tanışmak istiyorum” dese ne olurdu ki? Ya tepki verirse? Ya kıyameti koparırsa? Kolay değildi bir kıza öyle sebepsiz selam verip yaklaşmak. Çare düşünüyordu; ama yok! Çare bulamıyordu.

Öğrenci hareketlerini falan da unutmuş gibiydi sanki. Aklı fikri sadece bu kızdaydı. Sarhoş gibiydi artık. En yakın arkadaşına açmak istedi konuyu. Çağırdı. Bakalım o ne çare önerecekti?............................

Kızla tanışılacak fakat o kadar da kolay değil o yıllarda, tanışmalar. O zamanın kızları da şimdi ki kızlar gibi değil. Kılık kıyafetleri de, hareketleri de, düşünceleri de farklıydı bu zamana göre. Aşka rastlamak zordu belki ama rastlandığında da adam gibi yaşanırdı. Belki de bu yüzden tanışmalar kolay olmuyordu. Ciddiye alınırdı o yıllarda, ahlak gibi dürüstlük gibi aşk gibi kavramlar.
O derece ciddiye alınırmış ki, lideri olduğu, yürekten inandığı öğrenci hareketleri bile atılmış ikinci plana. Çünkü hayalle başladı bu aşkın hikayesi, tanışma ile değil. Önce kızın duruşu hali ve gülüşü tespit edilip itina ile yerleşti hayal kutusuna. Sonra belki gözleri ve saçı. Ondan sonra sesi ve konuşmaları. Damla damla akıyor kız, delikanlının yüreğine. Birden bire bir tanışma olsaydı belki de bu kadar ayrıntıyı yakalayamayacaktı. Kıza ayırdığı hayal kutusu doldukça, tanışmak için müthiş bir heyecan da oluşuyor zaten. Espiri konusu oluyor bu durum arkadaşlarının arasında belki ama delikanlının umrunda bile değil. Kız da etrafta nam salmış, hayata karşı duruşuyla. Elbette ki böyle iki kişinin yaşayacağı duygu, aşkın hakkını fazlası ile verecektir.


Delikanlının, arkadaşı ile birlikte deniz kıyısında gezerken yaptığı konuşmalar ve espriler çok güzel ve tadında akmış sayfaya.. Hem doğal hem akıcı. Aşık birinin sevimli halleri de çok güzel aktarılmış ve çok yakışmış yazıya. Gülümsetiyor okurken insanın yüzünü.

O yıllarda insanlar maddiyata bu denli düşkün olmadığı için insani değerler de yerli yerindeymiş. Aynı görüşten olmasa da iki genç, bölüşebiliyor paralarını. İnsanlar henüz fazla kirlenmemiş ve paylaşma duygusu da henüz yitmemiş. Evet başka mücadeleler varmış fakat insanlar kişiliğini kaybetmemiş. Şairlerin şiirlerinden düşmeyen aşk dediğimiz şey, tam da o insanlar tarafından yaşanmış. Zorluklarla mücadele eden insanların işidir, aşk yaşamak. Facebook sayfalarında dolaşmaz aşk.Yüreğinin yerini unutmayan cesaretli insanların işidir. Acıyı en güzel taşıyanlara konar o yüzden aşk kelebeği.

Yazıları okurken, bir kitabın bölümlerini okur gibi hissediyorum. Henüz yazılmış yazılar gibi değil de bir kitabın içine yerleşmiş yazılar gibi. Zorlanmadan okuyor ve sıkılmıyorsam, kitap tadı oturmuş demektir bu bölümlere.

karşılıklı konuşmalar o kadar sahici ki,sanki gerçekten onların konuşmalarını dinliyorum:)))

birinci ve samsun ayrıntıları da yine gerçekçilik çıtasını yükseltiyor yazının..ki onları az çok bilirim ben de..

aşk olunca her şey unutuluyor ya..o kadar doğru ki,ne dava kalır ne mesele:)) ama sanırım delikanlının yüzü yine gülmeyecek..kız asena mı yoksa?:)))

e kızımız da tatilde..kimdir bu gördüğü kişi??acaba yine o arabalı adam mı???

güzel bir bölüm olmuş suskunyazarım..

selamlar..

Öykünün her bölümünde ayrı bir ders var. Okurken çıkarabileceğimiz hayati konuları alabiliyoruz olayların gelişiminden.

Mesela sigaraya alıştırma tekniği. Bana hemen uyuşturucu bağımlısı yapma tekniğini hatırlattı. Çünkü ortak neden hep aynı; rant elde etmek, menfaat sağlamak.

Gençlerin konuşma şeklinden, o yıllardaki dostluklara hayran kaldım. Paylaşmanın hazzını almış demek ki o yılların insanları. Ben bile çocukluğumda "Alman usulü" lafından nefret ederken, şimdilerde fiilen "Alman usulü" uygulaması yok mu? Yazık! Nereden nereye?

Ve sondaki o "Eyvah!" sözü... Yine merakta bıraktın. Yine çok düşündürecek.

Tebrik ediyorum. Bu bölüm de çok güzeldi....

Sevgiler, selamlar...

Bizim kahraman yandı, yandı ki ne yandı...
Sigaraya başlamasaydı keşke diycem ama bizim zamanımızda sigara içmeyeni ayıplıyorlardı. Bende özentiyle başlamıştım. İlk verdiklerinde öksürük krizine girmiş ve başım dönmüştü. O gün çok gülmüşlerdi bana. Sen içemezsin demişlerdi. Evde kimse yokken sigarayı içerek öksürmemeyi ve başımın dönmemesini sağlardım. Çocukluk ve cahillik işte. Şimdi ki gençlik daha bilinçli...
Cahilde olsak ekmeğimizi, cebimizdeki paramızı ve sigaramızı paylaşmayı bilirdik yinede.

Şimdi bu eyvah eyvah nereden çıktı?:))))

Emeğinize, yüreğinize sağlık hocam. Saygılarımla...