Hayalim ''İyi'' den İbaret

• 2 Ağustos 2012 Perşembe 12:59:17

Hayalim ’’İyi’’den İbaret
Zift gibi karanlıkta şuh bir aydınlığın, siyah çarşaf bürünmüş bir gökyüzünde inci boncuk gibi parıldayan yıldızların, saf iyilikte acımasız kötülüğün resmini çizerken zıtlıkları birbiriyle yoğurup ortaya ’’iyilik’’ gibi soyut bir kavramı çıkarıyorum. İyi ile kötünün savaşı kan davası güderek üzerine alınan siyah ve beyazı, gece ve gündüzü, karanlık ve aydınlığı iç içe görmek üzüyor beni ve bu duruma daha fazla dayanamayan ben yürütülen davaya yeni , hiç görülmemiş renkler serpiştirerek değişiklik yapmamış gibi serbest bırakıyorum.
Yanlış anlaşılma olmasın! Benim yaptığım ; ne iyi ile kötüyü el ele tutuşturup sokağa salmak, ne bir kötüye anne çehresini andıran maske takmak, ne de her bir kötüyü iyilerin arasına sokup başaından bastırarak kamufle etmek... Ak sakallı dedenin nazarından benim yaptığım sadece : kötünün ’’kötülük’’ denen ruhunu hapsedip, ruhunun her zerresinde sonsuz iyilik rayihaları tüten insanların yanına göndererek onlara iyilik aşılamak...
Beyaz renk bulundurmayan kara kalemle (kara da kötünün müttefikidir) her ne kadar kötüyü düşünsemde iyiliği ve iyiliğe ait bütün kavramları kötünün boşalmış bedenine serperek kötüyü etkisiz hale getiriyorum.
Yaptığım kara kalem çalışmasında kalemimi ilk kez parmaklarımın arasında bu kadar çok rahatlatıyor, ona iyi davranmaya başlıyorum.ilk bakışta iç karatan resmim bana adeta ışıldayan gözlerle gülümsüyor.Ve kalemim kendi kendine dans ederken kapkara çizikler gelişigüzel atıldıkça şefkat ve merhamet evrene yayılıyor, varlık rahatlıyor, doğruluk ve onun can yoldaşı cömertlik sevinçten göklere uçarken; iyilik ise anası ’’iyi’’ ye selam veriyordu. Artık kötü ya da kötülük diye birşey yoktu.
Bir resim çizdim ve resmim de kötülüğü yok ettimde ne oldu?
Kötülük gittiğinde benim dedemin, dedesinin, dedesiyle; senin dedenin, dedesinin, dedesinin ortaya çıkış nedeni unutulan kan davası kapatılarak yıllar önce Hak’kı Rametine kavuşmuş dedelerimizi, hapiste ki amcalarımızı,ülke dışına kadar kaçan ağabeylerimizi göz önüne alarak dava başında ki babalarımz barışıyor.Kötülüğün çevresi sadece emmi -dayı olmadığı için bizim Kara Çomar, komşunun kedisi Pamuk’ u evlat edinirken; kediler ise sütünü beraber içmek için minik fareleri sofrasına davet ediyor.
Şehrin ünlü mafya babası Cafer Baba nın adamları hayır kurumlarına bağış yaparken, Cafer Baba da sokakta ki çocuklarla saklambaç oynuyor.Artık insanlar komşularına giderken kapılarına kilit vurmuyor. Annelerimiz, yengelerimiz, ninelerimiz altınlarını, değerli çıkınarını saklamak için yastık-yorgan altında yahut havlular arasında yer aramazken küçük kardeşlerimiz ise boyama kitaplarında ki cadıyı toptan siyaha boyamak yerine başlığı fosforlu sarıdan, elbisesini fuşyadanve pelerinini ise yeşilden yapmayı tercih ediyor. Ve yüz yıl sonra masallar şöyle yazacak:
’’ Üç kişi bir yolun bitişiğinde karşılaşmış ve tanışarak arkadaş olmuşlar.Birincisinin üzerinde galatasaray, ikincisinin üzerinde fenerbahçe, üçüncüsünün üzerinde ise beşiktaş forması varmış. El ele verip yanyana az gitmişler, uz gitmişler, günlerce sohbet ederek yürümüşler...’’
Karanlıkta aydınlığı hayal edip resmimi bitirdim. Karanlık şimdiye kadar kötünün temslcisiydi, ama şimdi yıldızsız gecelerin alışılageldik bir sıfatından ibaret kaldı.Siyah , mesela sulu boyanın bir köşesinde ki en koyu renk olarak bilindi.Gece, gündüzden önceki ve yahuy sonraki durum.Soğuk? Soğuk diye birşey hiç yok. O sadece sıcaklık olmaması hali. Kötülüğü ve onu temsil eden herşeyi soğuk sularda boğarken sevinçten gözyaşı döküyordum.
Peki ya kötülüğe ne oldu?
Resmimde sürekli kötülüğü yok ettiğimi anlatırken eğer ona ne olduğunu merak edecek olursanız onu sölüklerde bile bulamayacaksınız ve Keloğlan Msallarına ya da Peri Masalları na bakacaksınız.Belki hala siyah elbiseli cadıların sıfatıdır diye...
Resmim bitmişti ama ne sınırları vardı resmimin ne çerçevesi.Bir kağıdın üzerinde değil sonsuzlukta hayat buluyordu o.Her ne kadar kötüden bahsetmiş olsamda hayalim iyiden ibaretti ve başardımİlk kez kendimi tebrik ediyorum; iyi kelimesini sınırlandırmak yerine evrenin ucunu bucağını onunla doldurduğum için. Tebrikler kötülüğü yok eden insan! Tebrikler! ’’iyi’’den ibaret ettiğin için.
Nursel ALSAN