Babama Mektup

• 27 Temmuz 2012 Cuma 21:07:14

Yoruldum baba, cidden yoruldum
Hayatla kavga edemeden tükendim gittim
Yokuş çıktıktan sonra nefes nefese kalmaktan sıkıldım
Alışamıyorum ve gitgide batıyorum
Nasıl bu kadar hayat dolusun sen
Ben neden olamıyorum peki
Sırtında hep taşıdın beni bebekliğimden beri
Her seferinde değişik bir liman
Her seferinde değişik bir sille
Canımı yakmıyordu o zamanlar hiç bir şey
Ama şimdi birer birer patlıyor yüzümde
Ve kaldıramıyorum..

Ölüp gideceksin bir kaç yıl sonra
Seni gururlandıramadan gideceksin
Kendimi kurtaramadan bir terkediş.
Alıştım her hangi birinin terkedişine
Ama sen...

Bir tek ikimiz varız..
Bir tek senin sevgine inanıyorum
Öyle oğlum yavrum falan demedin bana
Ama en önemlisi sevgini hissettirdin be baba
Unuttum mu sanıyorsun
Ayvansaray’ın meşhur kalecisi olup şutlarımı tuttuğunu
Sabah uyandığımda hemen burnumun ucundaki gofreti
Dalaman’lı dallamayı, meşhur menemenini
Sazdan olta yapıp balık tutuşumuzu
Unutmadım ve unutmayacağım
Gidersen eğer arkandan geleceğim..
Çünkü biz hep beraberdik
Matbaa’da beraber uyuduk biz
Bütün sıkıntıları beraber çektik

Baba beni bırakma kamyon ezer
Demiştim ya küçükken sana
Hala geçerli be baba
Hayatın içindeki şekil değiştiren kamyonlar..
Tutanamayacağımı biliyorum şimdiden
Hep bunu düşünüyorum
Senden sonra bu yorgun ruhum
Dayanabilecek mi?
Bazen her şeyin bittiği yerde çekip gitmek istersin ya
O bitiş ve noktası budur benim için.
Bekliyorum sadece bekliyorum..