İz Şiirleri

Islak derin mavide,
Beline kadar bukle bukle saçları,
Sedef kaplı parlayan teninde,
İnciler dizilirdi gerdanına.
Yosunun karası ,yeşiİ,

...

Hâtıramda sevdânın kırgın bir yüzü kaldı
Yaralı, öksüz gönlüm, döndü sanki gaziye,
Baharı çoktan bitti, sararmış güzü kaldı

Anladım ki, beyhûde umut etmek, beklemek,

...

Sen de İzmir
Adın aşktı…
Her sabah;
Vapur seslerine karışırdı kahkahalarımız
Egeden Akdeniz'e uzanırdık

...

Batıyor gün, renk renk gök.
Martılar ötüşüyor, insanlar gülüşüyor,
Akıyor akşam, başlıyor müzik.

Bir kent ki orada hep bahar,

...

Aramızda senlik- benlik ne gezsin?
2012

...

Karda kalan ayak izim
bir kurda yolunu gösteriyor.
Yağlı urgana astığım kaçıncı kaçamak, bu
pervasız gidişlerimin arkasından dökülen
kaçıncı su?

...

Yaşadığımız yer, müstakil evlerden oluşan şirin bir mahalleydi. Eski “Huğ” denilen derme çatma evimiz; ahşap direkler saz ve kamış ile çamurdan yapılmış tek odalıydı. O günlerim daha dün gibi aklımda. Komşularımız Fatma ve Ayşe teyzelerin evi kocaman kesme taşlarla örülü, taş penceresi dövme demir kanca ile menteşelere bağlı bir yavru kanatçık yukarından panjur ile aşağıya doğru sarkardı çift kanatlı kapının zili, avucunda küre taşıyan.
İpek dantelli bileğiyle, zarif bir bayan eli olur, geldiğimizi o haber verirdi. Avlumuzda tek gözlü, otuz iki dişimiz gibi bitişikti. 20 hanelik evlerimiz. Her hanede en fazla beş altı kişilik aileler, şehir dışından gelen sezonluk işçiler yaşardı. Deniz Teyze’nin evi, bizim evimize göre daha lükstü. Kum ve çimento harcıyla inşa edilmiş içi badanalı çatısı lamarin oluklu saç(çinko) ile döşenmişti. Kışın yağan yağmurda, çinkoya düşen her bir yağmur damlası gaz lambasının ışığında sohbetimize eşlik ederdi. En eski evlerden biriydi, bizim evimiz; yanlamasına kalaslarla bölünmüş, iki kat görüntülü, altı topraktı. Kışın yağmur yağdığında

küçük bir göleti aratmıyordu.
Sanki annem alt katı kiraya vermiş gibi kocaman bir delik açarak içeri dalan koca koca fareler yavrularıyla birlikte su dolu göletimizde cirit atar ödümüzü patlatırlardı. Yerimizden fırlar “Anneeee!” diye bağırırdık. Komşumuz Ahmet amcanın kedisi tekir pusuya yatar, Tom ve Jery gibi kovalaşırlardı, kızıp: “Sen misin komşularımızın duvarına izinsiz kapı açıp eşyalarını kemiren? Seni terbiyesiz seni utanmıyor musun küçücük çocukları korkutmaya?” der gibiydi. Fare korkudan bulduğu deliğe sığınıp burnunu delikten uzatırken, Tekir ile alay eder gibi “Yakalaya biliyorsan gel!” yakala der gibiydi. Tekirden kaçan canını

...

Yönünü şaşırmış Avare gibiyim ,

izin verme Kaybolmama
Sarıl Bana

...

Kanatlanmış
Tanrılar nefesinde olimplere
Bitinya yolculuğuna
Hazır hermes
Düşlerin bilicisine

...

GÖNÜL AYNASINDA İZLİYORUM GEL.
HASRETLE YOLLARA BAKTIRMA BENİ,
HANİ GELECEKTİN GÖZLÜYORUM GEL.

USLU OLAN USLU OLUR HOŞ OLUR,

...