Bulutlar Bizi Ağladı Annesu elbet yolunu bulur diye ’talan edilmiş ’ göğün mavi atlasından yeryüzü cehennemine düşerken ’cudi’nin kızları’ ay kanadı şakaklarımda dudağımın lal vaveylasında öldü kuşlar tuza banıp yaralarımızın kabuk bağlamaz sızılarını devşirme sancılarla uğurladık mutluluk kristallerini çocuk cesetleri kanıyor dudak kenarımda tanrı şeytanı sınamak için mi yarattı insanı anne ’gayya ağladı ’ sağanak sağanak ölüyle kainatın kasıklarından kanla karışık kin kanar künyesine ölüm kazınmış coğrafyanın yataklarına kişiliklerin erozyona uğradığı bu çağda toplumsal acıların bütünüdür insan oysa suskun alfabelere kazınmış kan ritüelerinde kürdilihicazkar sızlıyor Adem ’in kemikleri ve kardeş kanıyla sulandığından beri toprak hiç bir yaprak kapatmıyor hâya duvarlarını biz ne zaman öldükte yeryüzü cehennemine düştük anne ağrılı mağlubiyetlerle yıkılınca Amed’in kaldırım taşlarına göğercinler yükselir mor dağlara ve beynin düşünce çukurunda ölür his ah anne Dicle’nin saçlarına bırak küllerimi ve yeniden doğur beni yüreğinin cennetinde kül karası zamanda özgürlük kuşlarını sesleriyle |
Beni Larmina yapan
Birde bulutlar anne bulutlar yağmurlarında ıslatan
Sevgiler