Bir Dengbejin Yanık Sesi Süzüldü damarlarımdannbeni unuttuğun bir sokakta vurdular bir dengbejin yanık sesi süzüldü damarlarımdan ve neden sonra bir kuş havalanıp göğsümden göğsüne kondu bir ceylan ovaya indi bir bulut taburu durdu baş ucumda bir tren gam yüklü şiirler taşıdı adını bilmediğimiz ülkelere dilimde mülteci dualar yaralıyım yaran’lıyım karanlığım gizini kaybeden bir gülüş gibi gözlerine bakıp kendi kuyumu kazıyorum düşün! omzum yastığındır kalbim böğürtlen bahçen acını dindiremem belki kalbini hırpalayan sancıya yoktur dermanım kalbimi kalbinle tutuştururum yalnız gözlerinin kâvından süzülür dicle düşün! gülüşüm ipoteklidir yaslanıp dağın sırtına birleşince dudağın sigarayla düşün bozkırda kendi ipini çeken bir çocuk sorguluyor aşkın kaç kırlangıç mevsimi ettiğini ve sen sorgusuz sualsiz kentime gel sevgili mayhoş kokularına sarılıp hasretin utandır mayıs sabahlarını güneş şavkısın saçlarında ay kıskansın mahmur gözlerini kendine gel sevgili bahçeden siyah incirler topla bir sana birde benim için en ballısından kana kana iç aşk şarabından ve gözlerini çevirip bana seni seviyorum de rüzgar getirir sesini ve filizlenir inan ki sevgili toprağımda berfin çiçekleri |