Web Zaman Damgası

Öpünce Geçmiyor

pencere kenarında tırnaklarını yiyor, sarışın bir sonbahar
dokunsan ağladı ağlayacak
yüzünde çizgilere bakıp aynalara küsüyor
oysa öyle güzel ki…
güzelliğinden aynalar çatlayacak


şimdi nasıl yazılır; bir acının öyküsü
dumanını yitiren dağın değil, dağını yitiren dumanın hikayesi


öyle cart diye açılmıyor işte
acının dekoltesi
durduk yere mutsuz etmiyor kendini hiç kimse
yazıldığı gibi kolay yaşanmıyor acı
sebepsiz küsmüyor kuşlar gökyüzüne
yada bir balık denize


kolay mıdır, bir annenin cami avlusunda bebeğine veda edişi
kolay mıdır, bir babanın üç kuruş için gurbete gidişi
nasıl yazılır şimdi;
yedi boğum bir akrebin ateşe teslim olup ta
kendine kıyışı


ne çok yarım kaldık, uçurumdan düşerken atılan son çığlık gibi
kaç ağlak takvim yaprağı buruşturduk avuçlarımızda
kaç avcı acının namlusuna sürdü bizi
kaç avcıya av olduk
bu kanlı ormanda


bitti deyince bitmiyor aşk
dikiş tutmaz yara gibi kanamış sanız
kangren olmuş yara bile kesip atılmıyor
bir yarayı kendi yaranız saymış sanız


öpünce geçmiyor
acısını bile sevmişseniz