Web Zaman Damgası

Velayeti Bana Ait Yetim Sevda

tırnaklarını yiyor yine, sarışın bir sonbahar
kül rengi şiirler uçuşuyor sokakta
hava zift gibi ayrılık kokuyor
sen gitmen gerektiği için gidiyorsun
ben susmam gerektiği için susuyorum
senaryosu bilinen bir film gibi her şey olması gerektiği gibi oluyor

gidiyorsun…
daha şimdiden hasretin yumruk gibi iniyor göğsüme
gidiyorsun…
yazılacak bütün şiirler yazıldı, konuşulacak hiçbir şey kalmadı dercesine
gidiyorsun işte…
denize küsmüş martılar gibi, sessizce

gidiyorsun…
kurda kuşa karşı kim gözetecek beni?
senden arta kalan yüreğimi kim konuk edecek?
yokluğunu bu deli gönlüme nasıl anlatacağım?
velayeti bana ait bu yetim sevdayı
sen olmazsan
ben nasıl avutacağım?

hadi git…
ne mutlu olmamı dile, nede bir gül bahçesi vaad et bana
sanma ki perişan olur, ardından çocuklar gibi ağlarım
ne senden bir gıdımcık aşk dilenirim
ne sana gitme diye yalvarırım

sadece…
artık gülüp geçerim aşka
yeni yetme aşklara flu bir tebessümle bakarım