Web Zaman Damgası

Sakın Bende Sevdim Deme

sis dağılıyor
bin yıllık uykusundan bir dağ uyanıyor içimde
sırrına buğu işlemiş aynada, flu da olsa kendimi görüyorum
aşkın ve ayrılığın bütün tortusu çökmüş üstüme
uzak yollar girmiş araya, uzun yıllar
ilk aşık olduğumda neredeydim
şimdi nerede


saçımda beyazlar, yüzümde çizgiler çoğalmış
evcilleşmiş içimdeki o vahşi acı
zaman her şeyin ilacı olmasa da…
o dikiş tutmaz yara kabuk bağlamış


düş kırgını kirpiklerim
içimde kapkara bir boşluk
pişmanlık akıyor dereler imden
nehirler im çamur balçık


bir rüzgar alıp götürmüş seni, yada sen silmiş sin bütün izlerini
bir merdivenin ilk ve son basamağı gibiyiz artık
aramızda başka hayatlar
başka insanlar
sesin yankılanmıyor artık odamda
her şey öyle uzak, öyle soğuk
ve ben yapayalnızım bu karanlık ormanda


dert ortağımdın, suç ortağımdın
aşk deyince ilk aklıma düşen din sen
onca yağmur bulutunun içinde…
senin yağmurunla ıslanmak isterdim ben


hiç bilmeyeceksin seni nasıl sevdiğimi
o vurdum duymaz tavrını
dudağının kenarındaki gamzeyi
sırtındaki kedi patisi benleri bile sevdiğimi, hiç bilmeyeceksin
ucuz kuaförlerde uçuşan saçlarını
o romantik dudaklarını nasıl sevdiğimi
hiç bilmeyeceksin


bilme, bundan sonrada bilme
aşktı, bitti de
geldi, geçti de
s
a
k
ı
n
sakın bende sevdim deme


sevseydin, böyle katılaş mazdın deniz kabuğu kıvrımları gibi
sevseydin, cevşen gibi koynunda taşırdın
tılsımlı gömlekler gibi sarıp sarmalar dın beni
sevseydin, kırk yıllık düşmanından öç alırcasına özletmez din kendini
sevseydin ahh… bir sevseydin...
böyle kurda kuşa yem etmezdin beni