Web Zaman Damgası

Çocukluk :

Çocukluk :
Bir zamanlar çook mutluyduk çook
oyuncaklarımız misket ile topaçtı sadece
koşardık sokaklarda hür ve özgür alabildiğince
Arkadaşlarımızla kollarımız omuzda gezerdik
Yaşardık hep beraber dost,ça kardeşçe ..

Acıktığımızda ninemiz bir salça sürüverirdi ekmeğimize,
Öyle bir yerdikti o ekmeği,sanki tel kaymaklı kadayıf..

Aşıkta olurduk severdik,sevilirdik küçük kaplerimizle
Ve sonuna kadar sahip çıkardık sevdamıza ..

Mektuplar yazardık,defter sayfalarına,
asla başka bir kıza bakmazdık ,
Aşkımızı satmazdık ..

Mesela ballıbaba,cı gelirdi mahalleye erken ;
Cebimizdeki tek liramizla sevgiliye ikram ederdik..
Yutkuna yutkuna seyrederdik sevdamiz yerken
Tam bağlanırdık anlayacağın,kalpten yürekten ..

içimizmi burkuldu canımızmı sıkkın,
Hemen birlik oluverirdik tüm çocuklar
koşardık dağlara fora uçurtmalar..

Allı gelin gibi süzülürdü rengarenk gökyüzünde
Sanki gökkuşağı gelmişte;
şöyle bir elini dokunuvermiş uçurtmalarımıza ..

Acıktık,mı yine ;
Böğürtlenler,yemiş,ler,karpuz kavun,ne bulursak hurraa
kimsede kovalamazdı peşimizden,
cömertlik,hoşgörü hakimdi sokaklarımızda ..

Akşam olupta hava kararmaya başladımı
dönerdik sıcacık yuvalarımıza,üst baş kir pas içinde
kızardı elbette analarımız,ama bilirdi,de
çocuk olmak ne demek kendi içinde ..

öyle bir şaplak indirirdi kalçamıza hafiften
Bilirdik sevdiğini bizi ta cigerinden çoook yürekten
hem dayağı yiyip hem güldüğümü çok hatırlarım ben
Analarımız hiç düşmezdi , dilimizden kalbimizden

Bir arkadaşımız,komşumuz hastamı oldu;
Seferber olurdu bütün mahalle
Teselli edillirdi şefkatli sözlerle çocuklar
Böyleydi bir zamanlar...

Ben O zamanların çocuğuyum eyy sevgili
Sevmeyi,saymayı O zamanlardan öğrendik hamdolsun
Şimdi eğer sen mutlu olacaksan başka kollarda,
Bir ah çekip,
sinemize taş basmayıda biliriz evvelALLAH..
Yeterki sen mutlu ol diye;
Geçmeyide sevdamızdan..