Web Zaman Damgası

Suya Yazılan Şiirler

kısa süreliğine konaklayan bir yolcu, çadır kurmaya bile vakti olmayan bir göçebe,din
ruj değil akrep zehri sürerdin dudaklarına
ak denizle, kara denizin sevişmesi kadar imkansız,dın
bir uçurum çiçeğini koklamak kadar korkulu
bir yasak meyveyi ısırmak kadar büyülü,dün
hep kara kış olmuş bir ömrün, ilkbaharı…
sıcaktan kavrulmuş bu çölün, yağmur,dun
kimse senin gibi acıta acıta sevdiremez,di kendini
kimse benim gibi kanaya kanaya sevemezdi seni
yatağına zulm eden nehirdin


benim erken gelip, senin geç kaldığın bu limanda, bütün kapılar bize kapanmıştı
bir merdivenin ilk ve son basamağı gibiydik
diğer basamaklar kırılmıştı
ne çok isterdim her şeye boş ver diyecek kadar cesur olmayı
senin o yasak sularında yüzüp
cam çerçeve indiren fırtına gibi senin saçlarında esmeyi
hiçbir şeyi düşünmeden, aşkı çocuklar gibi yaşamayı
soframa bir tabak daha koyup
yoksulluğuma senide sıkıştırmayı


y a p a m a d ı m
kendi elimle seni ateşe atamadım
sürükleyemedim seni cehennemime
ben yandım
seni yakamadım


bir bardak suda fırtına koparan ben, çıtım çıkmadı senin karasularında
kelimeler kuşlar gibi dudaklarımda çırpındı
konuşmak istedikçe sustum
sustukça, çaresiz akrepler gibi kendimi zehirledim
sustukça, vahşi otlar büyüdü içimde
sustukça, kuzgunlar döndü etrafımda
sustukça, aşkı gözlerime mühürledim


ben sustukça, bir yerlerde birileri konuştu
hakimler konuştu
savcılar konuştu
ben sustukça, silahlar çekildi!
ben sustukça, savaşlar oldu.


sustum, çünkü yasaktı!
sustum, çünkü günahtı!


bu yüzden; senli şiirleri, ben hep suya yazdım
sevdamı şiirlere şifreledim
yazdıkça daha çok büyüdün içimde
yazdıkça daha bir güzelleşti yüzün
ben yazdıkça…seninle seviştim.


onca kişi okudu şiirlerimi
kim, kim bu kadın dediler
kimse tanımadı seni, kimse bilmedi
ben hep seni yazdım, ben hep seni sevdim inatla
bunu kimse anlamasa da
s e v g i l i m
bari sen anla