Web Zaman Damgası

dengi

her yerde yakınmış günlük diyaloglar
masada bırakılmış hüzünleri biriktiriyorum
dalgınlığımı denize borçluyken
buruk bir kederi boynumda hissediyorum
saçlarımı taramak isterdim delicesine
hijyen saçılmış insanların üzerlerine
yürektir, ömrümde biriken tozlu raflar
yakındır ölüme kucak açmam
henüz yirmi birimde delirirken
borçluydu hayat kısmen yaşamıma

burada kesmek niyetindeyim
tam olmak istediğim yerde
toprağa ilişeceğim yerimde
göz yaşları birikecek yanağımda
gizliden barındırdığım sevgiyi
kuşlara armağan ediyorum

dengimle alay konusuyken
size bir kaç mısra sıralayacağım
bunun için büzülen kâğıtlardan
yırtılan sayfalardan
kelimelerin bulanıklığından
bahsedeceğim birazcıkta olsun

şimdi dahiyane bir plan kuruyorum
yalvarırım bunu aldanmayım
çünkü buruktur ömrüm
çünkü ölüm başucumda gezinirken
ben aşağıladım bu şehri

üst üste geldi yollar
durdum tam da istediğim yerde
kanıtladım insanlığımı
bir çeşit ölümü irdelerken

oğuz hıracan