Web Zaman Damgası

Ben Oynamıyorum

Bir uçurtmanın kuyruğuna takılıp, bir aşk için yorgan yaktığım günler geride kaldı artık
Başkasını üzmemek için kalbimi kanat tığım
Bir gönüle girmek için gönlümü taştan taşa çaldığım anlar geride kaldı

Düşmemek için, hep zehirli sarmaşıklara sarıldım
Buzuldan ateş, ateşten su dilendim
Harami den merhamet
Masumlardan şiddet umdum
Artık sığınabileceğim her liman, bir ihanet çemberi
Her kuytu, bir akrep yuvası
Bir rüzgar gibi susup
Küskün nehirler gibi, kuruma zamanı şimdi

Örselenmiş bu ömrü kuşanmak istemiyorum artık

Sussun artık bu acılar orkestrası
Bitsin bu barbar kıyım
Yıllardır komada yatan bu hastanın fişi çekilsin
Adına sevgi dediğim prematüre çocuk memeden kesilsin.
Doğarken çığlık çığlığa kan revan içinde doğduğumuz
Ölürken tertemiz sularla arındığımız
Bu yaşamak ağrısı dinsin…

Birileri kazanırken, birilerinin kaybettiği bu kanlı oyunda ben yoğum artık

Nefes almaktan başka hiç bir ödülü olmayan, bu yarışta
Kazandığın ve kaybettiğin bütün madalyalar eriyip gidiyor, bu harlı ocak ta
Galipte, mağlup ta aynı mezarlığa gömülüyor
Bazen av, bazen avcısın bu sürek te

Bize susmak düşüyor artık ömrüm, dağ gibi, taş gibi susmak
Ah, ömrüm...
Onca sevmeye ve iyi niyete rağmen, hep sırtından vurulan ömrüm
Karıncalar gibi yaşama tutunup, ateş böcekleri gibi ölüme özenen ömrüm
Filistin kadar acılı
Afrika gibi sabırlı, ömrüm

Varsın, her kılıç döşümde sınasın çeliğini
Varsın, her namlu nefretini kus sun gövdeme
Ben her acıyı şiirime kazıdım, her hesabı bıraktım mahşere

Onların olsun güç, onların olsun başarı
Onlar kazansın bu yarışı
Ben bu oyundan çıkıyorum
Topladım tasımı tarağı mı
Ben artık oynamıyorum.