Web Zaman Damgası

Alçı*

alçalmış bütün kelimeler cümlede
mevkinin son evresinde refüje çarpan aşklar
çırpınıyordu son evreyi geçerken mastürbasyon ilmi
dengesini kaybederken bir palyaço
ipin yolunu tutturamazken
mevsim geçişlerine uğramış
henüz rüyasında bile mat renginde bir Optimust
gölge saçarken insanlara
geceler yarım kalacak bir düşüşe geçiyor
öyle bir yanı vardır bu karanlık mazinin
böyle bilinir bilinmek üzere olan şeyler
aşkta böyledir
henüz keşfedilmemiş yolculuklarda
derin bir kuyuda Yusuf’a rastlarsın
ince bir saz derin bir kedere boyarken kendi renginde
kalbin kırık dökük bir ayna furyasında gezinir
banklarda, köşe başlarında, yalnızlığı kovalarsın
masallarda yaşanılan o kokteyl güzelliği barındırır ütopya
saatin o zor mevkilerinde kol gezerken
bir atarax kalbinde
bir öpücük dudaklarında kaybolur
yaşın tutmaz mahallede urgan konusu
mevkidir, bildiği üzre
b,raz yeşil, biraz beyaz
b,raz da ölümdür
bilindiği üzre
aşkta bilindiktir
ölümün yanında kravatsız bir gömlek gibidir

biliyorum burada sevgiyi tartarken
sende henüz bulunduğun mevkiden bana bir yaşam baharı borçlusun

oğuz

-hıracan