Web Zaman Damgası

köyümüz bizim

Kırklar yaylasının,köse dağının,
Arasından geçer,yolumuz bizim,
Altoluk çatlağan,yamaç bağının,
Şakır şakır akar,suyumuz bizim...

Gök göl tuzlağından,kulat dereye,
Bayrardı düldüzü,geldim nereye,
Gölcük çamlı tarla dönmüş sera,ya,
Öyle güzeldir,ki,köyümüz bizim..

Meşeyle karışık,çam dır korusu,
Bir kişinin öter,köyde borusu,
Kekikle nanenin,gelir kokusu,
Böyle güzel kokar,çayımız bizim


Her yıl ormanından,odunun keser,
Artık eskilerde,kalmamış eser,
Ekim kasım demez,hemen kış basar,
Başı dumanlıdır,dağımız bizim...

Öğrenci az diye,öğretmen gelmez,
Yetmiş yıllık okul,hiç aman vermez,
Mülki amirlerin,yüzleri gülmez,
Ankara da yok ki,dayımız bizim..

Şehire uzaktır,ilçeye yakın,
Öğretmen gelmiyor,talihe bakın,
Okulu kapatman,sakın ha sakın,
Arabamız yoktur ilçeye bizim...

Vahap bunları da,sayfaya yazdı,
Bazen duygulandı,bazende kızdı
Uzanıp sazını,eline aldı,
Böyle tatlı öter telimiz bizim...

Vahap Ünsal.24.04.2015.

çok değerli gönül dostlarım,
bu şiirimde anlatmış olduğum köyümün her köşesinde,
mevkii isimleri yer almaktadır,
ve de yetmiş yıl önce yapılan okulumuz ,
öğrenci azlığından kapatılmıştır,
onunda etkisi ile bu şiirim,
siz değerli gönül dostlarıma ve de beğenerek okuyan ,
sevgili okuyucularıma çok teşekkür ediyorum..