Web Zaman Damgası

EKMEK VEREN ELİ KIRAN BABA ....

[ italik ]
Kıtlık vardı Bağdat'ta,halk açlıktan ölmüştü,
Fakir garip bir hamal,rengi hepten solmuştu.
Bir evde taze ekmek,pişiyordu tandırda,
Duramadı hamalcık,dedi yok mudur bana.



Allah için bir ekmek,lokma girmez ağzıma,
Tandırdaki annesi,ekmek verdi kızıyla,
Verdi kızı katlayıp,taze kokan ekmeği,
Yüzünde güller açtı,hamal pek çok sevindi.



Dışarda gördü yolda durdurdu onu hemen,
Nerden aldın ekmeği,yoksa aldın mı bizden?
Hamal gösterdi evi,işte arkada olan,
Adam çok kızdı buna,yok bizde aklı olan.



Geldi evine sordu,kim verdi ekmeğimi,
Korktu mübarek kadın,ona kızı gösterdi.
Nede olsa babası,bir şey demez kızına,
Adam cimri biriydi,işlemişti ruhuna.




Elinde vardı sopa,hızla vurdu eline,
Kırılmıştı bileği,indirdiği darbeyle.
Herkese versek ekmek,kalır mı ondan bize,
Elin çolak kalsın da,ibret olsun sizlere.



Şükür isterdi nimet,giderdi elden yoksa,
Baba şükürsüz oldu,işler sardı yokuşa,
Bozuldu birden işi,sattı olan biteni,
Alamaz oldu baba,evine bir ekmeği.



Akşam geldi evine,benden fayda yok size,
Çarşıya yolla kızı,birinden ekmek iste.
İndi kızcağız şehre,uatanmıştı bir hayli,
Bekledi bir köşede,korktu görecek biri.



Dükkandan çıktı biri,ne beklersin burada?
Kalmadı bizde para,beni babam yolladı.
Tanıdık biri çıkar,para verirler bana,
İzin verde durayım,bir kaç dakka şurada.



Eli cebe attılar,çıkardı verdi para,
Kabul et bunu lütfen,şükür olsun Allaha.
Kızın eli arkada,sordular sebebini,
Yaran beren varsa da etsinler tedavini.



Açıkladı kızcağız,tüm olanı biteni,
Yoksula ekmek verdim,gördü babam adamı,
Vurdu sopayla hızla,burkulmuştu bileğim.
Almadı beni kimse,evde kaldım beklerim.



Şahit olun komşular,çağırdı her tarafa,
Kızı buldum nihayet,çabuk gelin buraya,
Ekmek isteyen bendim,o gün ben hamal idim,
Baban eline vurmuş,buna sebeb ben idim.



Bırakamam ben seni,bu şekilde ortada,
Seni göründe birden,bende koptu fırtına,
O gün sevmiştim seni,alırken ekmeğini,
İçimde uyanmıştı,sana bir sevgi seli.



Şükretmemiş babanız,gitti elden nimeti,
Mevlam nasip eyledi,dükkanı bana verdi.
İmtihan bana geçti,şükredeyim Mevlaya,
Nikah kıyayım sana,ev açayım babana.



Koyulurlar evine,sıkıntı kalmaz orda,
Şükürsüz baba bakar,aklı gelir başına,
Mutlu geçer yılları,Rabbim verir nimeti,
Şükretmeyene Rabbim,azap verir şiddetli.

19.02.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN