Web Zaman Damgası

GİYERİM ATEŞTEN GÖMLEĞİ

*


Bir çocuk tanıdım
On üç on dört yaşlarında
Kara kaş
Kara gözlü
Sevimli bir çocuktu
Gelirken ne umut
Ne hayaller kurmuştu
Her nedense
Birden bire
Kendini varoşlarda bulmuştu...

**

Ne kalacak yeri
Ne gidecek kimsesi vardı
Çok geçmeden
'Sokak çocukları' arasındaydı
Artık omuzunda sandığı
Ayakkabı boyuyordu
Sandığı yastık
Bankı döşek yapıp uyuyordu
Ama yaklaşan kış
Onun en büyük korkusuydu...


II
Mevsim değişti
Kar fırtına birini kovaladı
Üstünde incecik hırkası
Ayağında
Delikli ayakkabısı vardı
Açlığa neyse
Soğuğa fazla dayanmadı
Allah affetsin diyerek
Bir anda
Köşe başındaki fırına dadandı...

**

Soğuktan kurtulacak
Karnını bir güzel doyuracaktı
Ama yorgunluktan
Gözleri kapandı
Oracıkta uykuya daldı
Daldı da fırıncıya kötü yakalandı
Tekme tokatlarla
Soluğu mahalle karakolda aldı
Birkaç işlemden sonra
Nihayet hakimin karşısındaydı...


III
Utana sıkıla
Olanları birer birer anlattı
Hakim amca
Halden anlayan
Babacan bir adamdı
Gözleri doldu
Boğazı dügümlenip tıkandı
Belli ki çocuğu salacaktı
Durumu anlayınca
Hakim Bey'e yalvarmaya başladı...

**

Bir ricam var hakim amca
Salma beni dışarıya
Belki aç kalmam
Karnımı doyururum kırıntılarla
Ama nerde kalırım kara kışta
Yalvarıyorum sana
Salma beni kurtlar arasına
Bu kışı da geçireyim mapusta
Bir daha suçlu
Çıkmak istemiyorum karşınıza...

Muzaffer KALABA