Web Zaman Damgası

HOŞÇAKAL

aldırma ben öldükten sonra
duyma ne olursun acılarımı
vedalar da koydun sen ,
sonsuzluğa uğurladın
tabutum da mühurledin anılarımı

şimdi sen belki de benle
mutlu bin yılı bir çırpıda yaşadın
yarılanan ömrüm gibi
beni sonsuza dek unuttun

biten bu bendeki aşk değildi ,
inan ki içimdeki kırgınlığın hepsi de sana
sana olan duygularımın çoğu bütündü,
ne kaldı , geriye şimdi aşk dan , miras sana

ne sen benle olabildin ,nede ben ,senle ,
yarınlarımız hep den kayboldu , şimdi akibetimiz gitti kim vurdu ya
meçhule giden yolda , kaybolduk biz ,bilmem ki neyin , kimin uğruna
beni saran umutsuzluk , yok edense hep yalnızlık ,
sensizliğim galiba , oldu bana bu dünyada hep fukura

bir başıma kaldım ben buralarda ,
garipliğim aşktan, çok sevdiğim aşk tanrıçasına
sumela manastırında tutsak olmuş ,
şu bedenim kalbim ise ona hizmet eden , bir kur ya

bu aşk gider artık benle uçuruma ,
bir intihar eşiğinde yok olur
vurulan kalbim gibi
damgalanır kalpteki , ölür o tutkulu sevda

bu gün mahşere doğru yürüyorum ağır ağır
yolladın attın sen beni , iki kürek kumla
gömülürken toprağa ben usulca
yok oldun sen benim gözümde küçüldün, kalmadı artık bende o umut da

bu dünyada yerimiz yok bizim
cennet cehennem bile ayrı ayrı kurum da
hani yolcu yolunda gerek derler ya
giderim bende , yok olurum ebediyete sonsuzluğa

ben senle bir rüyayı hayal ederken
sen beni nasıl koydun o kapkaranlık çukura
bundan böyle hep sarhoş ol
iç benim için sat aşkını sersefil üç kuruşa

bir düş gördüm ben senle hep senle adına sevda masalı koydum
okudukça hayatı orada içimdeki ilahiyat gücünü buldum
hep seni dilendim ben ,şu yüce ,ulu tanrı katında
almasınlar diye gizledim , olmadı benim gözüm , hiç bir zaman başkasında

köle oldukça satıldım hep bu dünyada
bıktım usandım ucuz aşk romanlarından
tek kusurlu olan kalbim di
umutsuzca sevdi , altının ons saflığında

inandığım insanlardan hep yara aldım
vuruldum kahpe bir kör kurşunla
ah nasılda yandı ,acıdı bağrım
dayanamıyorum artık hayat zulmetme yeter bana

kalleşçe sırtımdan vurdu , hep dost dediklerim
sömürdü inancımı kutsal bildiklerim
şeytana meze oldu nebi dediklerim
hakikat gerçeğinde yok vicdanlı insan dediklerim

hep farklı birini aradım ben ,
var mı bu dünyada asil-zade -soylu yiğit ünvanlıca
o kayıp şehrin prensi yok artık , yitik kalp krallığı ölü denizde
nereden kapıldım senin aşk rüzgarına girmeseydim keşke hiç girdabına

nasılda inandım ben senin o yapmacık sahte aşk oyununa
aldandım ben tek seanslık bu dünyanın sahte kumarına
oynadım ben hep hayata inat ,
bir kibir , bir gurur , bilmem ki neyin adına

tetiği çekerken sen hiç acı duymadın mı ,
nasılda kıydın benim gençliğimin erdin mi niyazına
tam on ikiden vurdun beni , sapladın kalbime aşk okunu egosuna
anladım ki sevgiler tuzak ,aşklar girmiş çoktandır kafes kapanına

tek hedefin benmişim , ben ,
sevdanın vurulmuşum gökyüzündeki uçan kuşuna
ben öldükten sonra , sen çok yaşa hemde çok çok yaşa
geç de olsa , var bundan sonra , bensiz hayatın farkına

göçmen kuş misali dönemedim ben
eremedim hayatın sonsuzluk evreninde ne tadına nede tuzuna




ŞİİR C.CEYLAN YILMAZ