Web Zaman Damgası

BİR GÜN ANLARSIN

“Gözlerinden içti gönlüm neşeyi
Senden öğrendim gönülden sevmeyi
Sildi aşkın gözlerimden her şeyi
Senden öğrendim gönülden sevmeyi...”

Masalsı aşkların terkisin de unutulup kalmıştı o eski şarkı
Ardında nice sevdaları, yalnızlıkları öksüz bırakıp, şimdi de benim gönlüme daldı
Dünkü aşk ölümlerini köhne bir mezara hapsederken, aşkıma yeni bir sayfa açtı
Ve yine o, yine hep, yine hep o şarkı;
Tam eriyor mazi de onun harı diye düşünürken ateşi çoktan yüreğime daldı !
Sınayamadan; gözlerinin, dudaklarının ve güzelliğinin siftahını,
Bugüne kadar tüm ahlarım içimde saklı kaldı !
İsmi dahi gerçek değildi, herhalde aslını buluşmamıza sakladı
Canımı hediye edecekken uğruna, ama sevip canımı bağışladı...

Ne sevdalı şarkılar gelip geçmişti o günden bu güne sana giden yollarda
Yağmur ormanlarına yakalanırdım
Yangın ormanlarına yakalanırdım belki kurtulurdum da
Saçlarında ki en hafifinden dalgalanmalarla,
Ve bir de soluğun da ki o ılık esintilerinin fısıltıları olunca,
Yıkıverirdi benim yüreğimi yerden yere kolaylıkla !…

Ne olur bir gün beni anla
“O bir gün” bugün olsun/bugün,bugüne başla
Üstelik de bu yeni ben/hep ”Gözlerinden içiyor neşeyi” ve her şeyi
Ama cehennem dudaklarının bir kıvılcımı beni yok etmeye yetti ! …

İsterdim ki avuçların da uyusun sana olan yorgun ruhum
İsterdim ki hep senin sevdana olsun/her türlüsünden doygunluğum
Sen varken ben eskiden meğerse hiç yokmuşum
Şimdi artık ben varım/sen de içime sürekli dolup duruyorsun
İçimdesin gece gündüz hep ama,
Dışıma uğramıyorsun ne yazık ki pek fazla !...

Hani yoksa biz,
Biraz da Yok’larımız olsun diye mi kurduk bu aşkı
Neden biz bu tür bir yok’lardayız ?
Sen de düşünüyorsundur belki bana hiç hissettirmeden
Çünkü o uzaklardan ikimizi de yan yana görebiliyorsun sen
Aslında bu çok tanımlılığın, az tanımsızlığına bir son olsun.
Çünkü ben böylesi uzakları gönlüme yakın edemiyorum
Sadece uzaklardan sevip,yakından ilgileniyorum…

Ve bu tarifsiz güzelliğine karşın yeni ben,
Şimdilik düşlerinle nefes alıp verebiliyor.
Gözlerinden, dudaklarından, yüreğinden uzak kalmayı içime sindiremiyorum
Seninle başlayınca günüme, o gün daha da bir diriliyorum,
Oysa günün sensizliğine doğru yeniden ölüme el ediyorum…

Ey minik kuşum !...
Yalnız düşlerin yağarken yüreğime ben sana doymuş olmuyorum
Sen hep içimde olduğun halde gerçekte yine sensiz oluyorum
Elin elime, tenim tenine değmeyince anla ki ben, ben de yok’um
Öyle bir seni ve böyle bir beni asla BİZ saymıyorum !…

Şu an/yıllarca gibi sen doluyum
Dahası sensiz seni yaşamak istemiyorum
Dilerim ki bu son acımız olsun !
Bırak bari düşlerin ebedi ben de dursun
Ama düşlerinin arkasından tez gel ne olursun
Şimdi gördüğün resmimde ki bu derbeder ben,
Eskiden böyle değildi/bilmiyormusun ?
Senin yüzünden ne hale geldi bak görmüyor musun ?...



İ.HAKKI GÜRCANOK