"Doğayı özledim" isimli şiir 3.4.2018 20:48:21 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Kırları özledim Köyleri özledim Şehirler hiç bana göre değil
Doğayı özledim Koşmalıyım şimdi ağaçların kollarıma Şehirler hiç bana göre değil
Doğayı özledim Şehirler hiç bana göre değil
Köyüm tütüyor burnumda Koşmalıyım şimdi ağaçların kollarıma Kartal gölgeleri düşmeli yollarıma Şehirler hiç bana göre değil
Doğayı özledim Şehirler hiç bana göre değil Ben köyde doğmuşum köy bana aşık ben köye Şehirler bana göre değil Köylü olmak istiyorum Yaşım ilerledikçe kat kat Doğayı özledim
Doğayı özledim Şehirler hiç bana göre değil Köylerden uzak bir çiftliğim olmalı Üç-beş ineğim olsun içinde Köpeğim havlamalı Horozum ötmeli Kederlerim gitmeli Sabah olmalı sabah Her sabah
Güneş bir geldi mi gitmese de olur Gecenin yıldızlarını seyretmesem de olur Böcekler yıldız değil mi Yerdeki yıldızlar yeterli bana O mavi sabahlara doyulur mu bu kısa ömürde
Şehirler hiç bana göre değil Bir küçük ev çiftliğin tam ortasında Gönlümün renginde olmalı duvarları Kapısında "besmele gibi hep durmalı Sadık bir eş Ne hırsız aşk nede uğursuz bir gece girmemeli içeri İçinden hiç eksik olmamalı güneş Gökdelenlerin çok uzağında bir ev
Gereksizsin ne işin var senin ateş O çiftlikte her şey su olmalı Su olmalı su soğuk ve temiz Ömür su olmalı temiz temiz akmalı Gönül su olmalı kıblesine akmalı El su olmalı,dil su olmalı kıblesine
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.