Web Zaman Damgası

KENDİME ŞİİR

kalıplaşmış bedeninin esiri,
kuş yüreği mezarlıklarında tek hücrelisin
ellerinde içi geçmiş bir aşk
poyrazında savrulan hezeyanlar; fotosentez alışkanlıkları
yalnızlıktan!

mağara yaşanmışlıklarının örümcek ağlı raflarında
püsküllü pespaye bakışların;
avuç içi kanamalarında yerden toplarken düşüşlerini
damıtır gözyaşını hayata değmeden az önce çok sonraları gibi
annenin eteğinin altına saklanışların
zıt renklerde silkelemeden omzundaki ağırlıkları; doğrulamadın
koca bir dağ gibi ameliyat masasında, lokal anestezi, yarı açık bilincin;
nerden geldi aklına hiç bilmem sevgiliyi içine dikmeleri için bıçak altına yattın!

"gövdeme dayadığın neşterin pasından ayıklıyorum seni" derken
vaftiz edilen bebeğin suyunda babaydın
beyaza değdirdiğin siyah damlada toz
pembe öpüşler aziz olmak için; intihar hırsı
vahşi bir kurt isyanını dolusuna haykırırsa ayın
arkabahçesinde yeteiştirdiği kaktüsü aldatmıştır dişi
istersen silaha daya kafasını
dudak bükmelerini ceplerine tıkıştırırsın çünkü


bir tüp şiir çekmiştir enjekteye
havasını almadan vurur şah damarına...

keskin bir kız kokusu ahmaklığın kasıklarında
ben sadece seni sevmek istedim o kadar!



E.İREN