Web Zaman Damgası

bir çocuk gibi ağlatırlar beni

*

yeni fikirler tesis etmenin zamanı
hayallerle konuşmak o kadar güç ki
nüfusu çok arttı ilham meleklerinin
yetişemiyorum isteklerine
bu iş asıl üstatların işi




zihnimde yaşayanlar daima beni meşgul ediyor
bu sefer
vesveselerine itiraz edeceğim
kafasına göre takılamayacaklar artık




aklımdan şimşek hızıyla düşünceler geçer
elimle dokunamam onlara
bu sefer
kahkahalarla gülüyorum


*

halbuki kalbimi burkar her hüzün
hüznün ne olduğunu kim bilir
neye benzerler
fena huylarım yüzünden
hep bir çocuk gibi ağlatırlar beni



sokaklar kalabalık
dolaşanların dünyası garip
ne işim vardı bu şehirde
her şeyi o kadar kendine benzetmiş ki
o kadar küçücük hesaplarla
sonra merhamet, küçük ıstıraplar, ümitler,


*


hiçbir şey olmamış gibi
yan pencerelerden birinde bir radyo
eski şarkılardan birini tekrarlıyor
dudaklarımda garip bir tebessüm
bir lahza sonrası
insanda bir ömrün üzerine vurulmuş kilit hissi



bir köşeye çekilmiş elleri başının arasında
evin sessizliği içinde tek başına
gür sesle ağlıyorum

bir çocuk gibi yorgunum
müsaade etseler de şurada yatsam ,uzansam
pazarlık edecek gücüm de yok


REDFER