Web Zaman Damgası

SÜR DÜDÜĞÜ

Eskiden halk devleti baba diye tanırdı,
Yönetici belli bir adaba uyuyordu,
Millete karşı hata, yapanlar utanırdı,
Şimdikiler bunları sadece duyuyordu.

Devlet fetöcülerle, uğrayınca işgale,
Vurgun oldu görevde tüm yegâne meşgale,
Ülkeyi döndürenler Arakan’la eş hale,
Birbirlerini bundan seviyor, sayıyordu.

Dolar balyalarını çuvallarla taşırken,
Düştüler birbirine serveti paylaşırken,
Haramiler Allah’ı göstererek kaşırken,
Döviz çuvallarını ambara koyuyordu.

Devletin malı deniz, çalıp yemeyen domuz,
Anlayışıyla gizli yüzülürdü postumuz,
Namaz ile niyazla, sıvazlanıp üstümüz,
Hırsızlar saraylarda Allah’la doyuyordu.

Üçüncü köprü ile büyük havaalanı,
Devasa vurgunların apaçık net planı,
Otuz metre boyunda en zehirli yılanı,
Doksan metreden düşüp, hazine soyuyordu.

Öyle borçlanılmış ki, içeri ve dışarı,
Faizi borçla vermek bile büyük başarı,
Hiç kimse görmüyordu, hiçbir resmi işarı,
Çalıp kalan panikte, kaçanlar uyuyordu.

Bu hale düşürenin seçime vakti ırak,
Sür düdüğüyle çekti kısa zamana firak,
Kıyamete gark oldu, suçunu saymaz tarak,
Hâlâ çıkmaz kirini süt ile boyuyordu.