Web Zaman Damgası

EN GÜZEL BANA YAKIŞIR ÖLÜM

[ italik ]



Doldurup ceplerime
Kellesi vurulmuş yarınlarımın kör şafaklarını
Bir başına yürüdüm
Kirpiklerindeki ıslaklıkları poyraza yedekleyip gözlerine asmış
Bekleyeni olmayan loş sokaklarda
Arterleri tıkalı yüreğimin
Ritmi bozuk atışlarını saydım her adım atışımda
Adımladığım başıbozuk her kaldırım taşında
Önce sevdâlarımı
Sonra yaralarımı
Sonra yalanlarımı
Ve
Sonra da arkamda münzevî bıraktığım
Yurdundan tardedilmiş
Recmedilmiş günâhlarımı saydım
İsmini her sakladığımda
Damağıma çivilenmiş dilimde
Her sayıkladığımda karabasanların
Al karısının oynaştığı terli tenimde
Sancılarım uyandı
Kanadı ağrılarım
Yine de ağlamadım
Bedenim yorgun
Bedenim algın düştü
Gâlibi mağlûbuna karışmış bu sonuçsuz savaştan
Bense kuşanarak
Yırtık sancakları Faran’ın burcunda
Dayandım
Yıkılmadım
Gidişinle ölümü hatırladığımda



Hiç korkutmadı beni
Hiç ürkütmedi
Ürpertmedi
Saçlarımı ellerime yedirdiğim sanrısal nöbetlerimin
Depresif gecelerinde
Camlarıma vuran gök gürültüsü
Arşın yüzünden yüzümün arzına bakan
Yakan ergen bir ölümün o anîf yüzü
Hiç işlemedi yüreğime
Hiç acı vermedi
Bulutları tüküren bir sekârat anında
Sevdâmın dudaklarından
Dudaklarıma dökülen ağulu canhıraş sözü
Bakışlarında boğduruldu gözlerim
Anlatmadı
Anlatmadım gözlerimin gözlerinde gördüğünü
Ben bakışlarında tanıdım
Bakışlarında bildim
Bakışlarında sevdim
Bakışlarından istedim ölümü



Bilir misin
Ne güzeldir aydınlığa kapamak pencereleri
Ve açmak
Amâ ahraz aksak bir karanlığa pervasızca
Sonra ellerinden tutmak acıların
Kırarcasına parmaklarını
Ve
Girmek koluna
Yırtıp hadımlaştırarak toprağın döl yatağını
Yüreğimden bedenin kaydığı anda
Sıkı tut yüreğimi
Varsın kanasın
Varsın dağılsın
Varsın ağlasın
Bırakma
Haykırarak yalvaran yamalı yaralarımın inadına
Bırakma



Bu akşam
Yasakları yasakladım f tipi yasaklarıma
Kapı açtım
İblis’in İfk yatağımda peydahladığı günâhlara
Davet saldım
Bedreddin’in şeyhliğini katleden Çelebî isyanlara
Varlığımda varlığını unuttuğumda
Ölümü teninden kıskandığımda
Anladım
Bir bana yakışırdı ölüm
Bir bana
En güzel bana


En güzel bana yakışır ölüm
Varsın müjdelemesin baharı
Boynu bedenin altında beklesin hazanı
Ellerimin cehenneminde kavrulan kuruyan gülüm
Artık öte dur küfür basan kahırlarımdan
Öte dur beynimde gezinen eylemci kurşunlarımdan
Koltuk altıma gizlediğim
Boğazıma itelediğim hayat kırıklıklarımdan
Öte dur
Öte dur



Değil elbet öteleyişim iteleyişim serzenişim korktuğumdan
Sana olmaz
Sana olmaz
Sana yakışmaz
Anla be Gülüm
Sonra yıkılmaz mıyım
Dayanır mıyım yokluğuna
Ağlamaz mıyım
Ayıp değil mi
Ar değil mi bu bana
Yanmaz mıyım alaz alaz cehennemin nârına
Anla be Gülüm anla
En güzel bana yakışır ölüm
En güzel
Bana



[ /italik ]