Web Zaman Damgası

...P A L M İ Y E...

Dağılınca 93.Sokağa biz küçük ayaklılar ordusu
Anılar çıkmazında ki her çocuk o palmiyenin huyunu
Daha da yakından tanımış olurdu.
Bir ziyafet yerine geçerdi çocukların uçurtmaları
Palmiyenin dalları arasında can vermesi için allısı, morlusu,
Rüzgar onların kağıttan bedenlerine hep ölüm doldururdu…

Deli rüzgarların öfke dolu her sert şutu,
Uçurtmalarımızı o palmiyenin dallarına savururdu
Aşağıdan bakılınca bizim eşsiz hava oyuncağı
Canım palmiyenin dalları arasındayken parçacıklarının çoğu,
Adeta idam edilmişler gibi biteviye sallanıp dururdu…

Çok muhteşem bir ağaçtı arkadaşımız Palmiye !
Bir hayli uzun ve azametli gövdesiyle
Gökyüzü süt limanken özellikle de,
İhanet etmezdi hiç biz çocukların uçurtma heveslerimize...

Uzun yapraklarının büyülü hışırtıları
Çömez dallarına adeta bir ninni gibi yansırdı
Aynı ninnisel hışırtılardan nasiplenirdik bizlerde
Kadifemsi şarkılar mırıldanırdı soğuk kış gecelerimizde onun dalları bize
Mışıl mışıl uyuturdu bizleri ulu palmiye…

Bitmese derdik onun bu yaprak senfonileri,
Keşke hiç bitmese
Her gece bizlere,
Hep böyle yeşil yeşil ninniler söylese !...

Yaz sıcağında serin gölgesi,
Tek tesellimizdi.
Yapraklarının büyülü ninnisi,
Tek senfonimizdi !…

Okuldan dönüyordum
Sarı sıcaklı bir öğle vakti
Düşlerim de rengarenk bir uçurtma fikri
Elim de bir yumak dolusu onun yedek ipi…

O, yani uçurtmam uzaklara,
Çok uzaklara gitmeliydi.
Birlikte gök yüzünün uçsuz güzelliklerini gezinmek,
Çocuksu düşlerimin en erişilmeziydi !…

Sarsılmıştım birden bire
Sanki bir deprem etkisiyle,
Girer girmez mahalleye
En çılgın rüzgarlara bile boyun eğmeyen bizim ulu palmiye,
Zorla da olsa boyun eğdirilmişti ruhsuz bir dozere !...

Kıyım kıyım kıyılmıştı, ulu palmiyemizin
Yatıyordu ölü gövdesi sere serpe yerler de
Unutamamıştık bu olayı seneler, çok uzun senelerce,
O yeşil cinayet biz küçük yüreklerin baş köşesine
Derin bir iz kazımıştı daha ilk cinayet günler de !…

Yıkılmıştık böylesi bir akıbet karşısında
Bir kaç dozerlik kalleş saldırı,
Son vermişti palmiyemizin o romantik yaşamına.
Kırk yıllık bir ömrü insafsızca,
Yığdıvermişlerdi cani bir dozer marifetiyle hemen oracığa !...

Elde değildi etkilenmemek
Çoktan peşimize düşmüştü bile onun anısı
Bu olayı yaşayıp görmek ve tatmak şanssızlığı
Üstelikmuhteşem palmiyemizin o şekil de bir infazı
Çocuk ruhumuzu bir depremin etkisi kadar sarsmıştı !...

Palmiyenin dilinen ömrünü böyle yerlerde görünce
Onunla kavgalarımızı hatırlardım bazen
Dallarının uçurtmamla didişip durması yüzünden
Çok kızdığım günlerim olurdu çünkü ona eskiden.
Kıvranırdım ileri ki yıllar da öylesi bir utancı hatırladıkça ben
İçimde sevgisizlik kırıntıları barındırdığım için o daha ölmeden...

Not düşmüşüm o öldükten sonra de minik günceme;
“Ey !...Arkadaşım PALMİYE,
Tüm küçük yüreklerden sana güle güle !
Hasret kalacağız senin o yeşil yürekli ninnilerine
Hasret kalacağız tüm mahallece,
Ruhlarımıza şifalar bahşettiğin senin emsalsiz oksijenine…"


Bahsetmişim yıllar sonra aynı defter de
Canım palmiyem hakkında tekrar şöyle;
" Vasiyet edeceğim ilelebet ben
Ömrümün ölümle koklaşacağı o kutsal an gelmeden
Ölümü anımsatan karanlık bakışlı servi ağacı yerine,
Dikmelerini önereceğim başucuma ölünce
Dallarının şakıması için sürekli mezarımın üzerim de,
O büyük yalnızlığıma yoldaş olacak bir PALMİYE !!!..."



ONATÇA
İ.Hakkı Gürcanok
ADANA