Web Zaman Damgası

…HÜZÜNLÜ MAVİ ...

Ben bu kente gelmeden önce
Mutluluk paylaşılmıştı yürekten yüreğe
Tomur vermişti gülücükler karşılaştığım tüm yüzlerde
Umut vermiyordu unutmak yine de,
Bin tövbeyle bu şehre gelsem de…

Yarım can yürüyordum adeta
Kısır düşünce bulutlarımla
Zaten içimde ki karamsar hala dört nala
Yorgun adımlarımı bile solluyordu bu duygular
Yüzü gülmeyen yalnız bendim bu yeni kentte zira
Etrafımda ki insan kahkahalar arasında...

Eski yürek titreşimlerimin yankıları tırmalıyordu yüreğimi
Başlayınca dinlemeye o eski inlemelerimi
Hala tütüp dururken ben terk edilmişliğimin cesedi
Dilerim unuturum bu yeni kentte
Ondan enkaz devraldığım eski beni...

Yağmurla sönmüyordu yangınlarım,
Aksine yağmurlar da alev alev daha da parlamaktaydım
Ne zaman yağsa o vefasız yar sulu sepken dünyama,
Sırılsıklam ederdi beni o ıslak kıvılcımlarıyla !...

Mutsuz beklemeler zerk edilmişti bir kez ruhuma mazim
En sadık duygum olmuştu “Beklemek” benim
Oysa şu mahzun görüntümün altında
Hala bir gülüşün içimde uyumakta olduğundan emindim
Tüm ezik gülüşler bana hep ondan hatıra
Sabrın zenginliğini hazmedemiyordum onun buselerini andıkça…

Umarım bu kent yeni hayatıma şans bahşeder
Taşırıyorlardı kendi mutluluklarını çünkü etrafımdaki tüm yüzler
Şayet bir şansla alt edilirse bende ki yenilgiler;
Nasıl hızlı dönermiş yelkovanlarla ve akrepler,
Gönlüm beni terk edenin mutlaka bunu bilmesini ister…

Her solukta senden bahseden şiirlerimi
Bir kitap edip, tanık yapacağım kendime cümle alemi
İki kapak arasına kilitlenmiş olacaksın anlayacağın sen yani,
Say ki prangalı bir mahkum misali
Ölene dek saklayacağım ben orada ki seni
Yani o kitaptan kalacak olan son cildi
O kitap ki,
İçleri yığın yığın hep sen'lerle dolu bir mabet gibi !...

Sığmayacak en büyük mezara bizim mazi
Onlarca mezarlık toprak bile üstünü örtemeyecek
En taze haliyle okuyacaksın eski nefes alışverişlerimi
Ve ben de saklı sen'lerin o mağrur seslerii
İntikam alacak senden, sen de saklı ben'lerin iniltileri !...

Bir daha hiç unutmayacağım bu kenti
Anlaşıldığına göre burası daha çok gülen insanların kenti…
Seni anıyorum bir sabahçı kahvehanesinde şimdi
Masam da sana sayısız şiir karamalarımın hemen hepsi
Ve içimde hala seni bir dünyanın cennet hasreti !...

Cemalin gibi tüten bir çay bardağı var şu an önümde
Bağırıyor komşu masa da, ben gibi bir yenik kimse;
Bağırıyor, mars olmuş tavla da galiba o yine,
Yırtınıp duruyordu ve boyuna küfrediyordu kendi kaderine,
“Ulan hep mi “HEPYEK” atacağım ben, hep mi be !!!..”
Oysa adam benim attığım “HEPYEK’leri” bir bilse,
Kendi bile, kendi kaderinden utanırdı belki de…



İ.HAKKI GÜRCANOK
Muğla / 2013