Web Zaman Damgası

Ey çocuk

çocuk..!
esirgenen haysiyetsiz haysiyetlerdi alıp seni aparan
bir melek uçuşuyla çekip gittin ya
göz göre göre geriye dönülmeksizin çocuk

çocuk..!
sadece avuçlarımız/da sıktığımız hayıflanmalardın
birde dişlerimizin gıçırdamasından kalan yadigar
aahh..!
keşk olmasaydı ayaklarında ebruli jilet kesen ayazlar
keşk olmasaydı avuçlarında kar,
avuçlarında kış,
gıyamet
vede yalın kat çocuk

kader değildi...!!
değildi kader çocuk ?
.....düzenin çarpıklılığı yansımıştı üstüne,
üzerine

çocuk..!
tüm yalan,dolan vede soygunları din üzerine kurulu
bu düzenin dövülgen ibretliğiydin
çalsada riyakar zehirli yılan dili
hayıncasınaydı çocuk..!
dayatılan ahlaksız ahlaktı
adı din
soyadı mezhepsiz mezhep olan

aylardır kursağına girmeyen bir kaşık çorba
umarsız vede vicdansız
hayvansal iştahların
kubanıydın çocuk

uykusu rahat, cennet uçucularının keyifli rüyalarında
şerefi kabız
cüzdanı pek
bedeli ağır
omzunda çöreklenmiş bir vebal/dı
egemen denenen kancığın

çocuk..!
hani sıvazlanmışdı ya sırtı babanın
Cudi/de,
Nurhak/da,
Çemişgezen/de

şen şakraklı karorifer sıcağında terleyen keltoş ensecilerin
ballı,
yağlı,
çiklotalı
.....allı pullu bebelerinin yanında
sakırga tekin vurgulu vurgun

onlara Allahın bir bağışıydı şiirin , tonton bebeleri
sen ise yaşamını kadere bağlayan duygu

çocuk...!
bir tarafta sen..!
diğer tarafta ülkemin dört bir yanını sarmalayan minarelerden Allahu Ekbeeeer sesi
çocuk..!
çocuk...!
ç o c u k

Kadir Haktan Türkeli