Web Zaman Damgası

Adı her saatime çivileniyor

Adı her saatime çivileniyor

Çivilensin
Adı her saatime çivileniyor

Bu şehirde öldüğümü görürsünüz birgün
Bu şehirden gidemem
Bu şehirde gördüm güneşi
O kadına borçluyum içimin aydınlığını çünkü
Huzur o güneşin ışığında...

Aklı varsa bu şehirden gitmez güneş bile
Bu şehirde gördü yıldız kadını tek
Bu şehirde öksüz kalır onun anıları
Kokusu var bu öksüz şehirde hala


O gitti
Bir gün geçmezsem evlerinin önünden ateşlerde yanardı...
İğne batsa eline canı yansa canım yanardı...
O günler,o rüya yok artık bu şehirde
O gitti şehir bana darıldı



O kadına borçluyum içimin aydınlığını
Huzur o güneşin ışığı...


Bu gün yine bekledim yine o kadını
O kadın güneş miydi
Buseler kondurdum güneş yanaklarına

O gelmedi
Yüzünde yıldızlar mı vardı o kadının
Buseler kondurdum yıldız yanaklarına

O gelmedi
Bu gelmeyişler atlı bir savaşçı mıydı
Yine yaram kanadı
Kılıç darbesi kılıç darbesi üstüne
Bir savaş

Güneş kadının mavi göklerine hasretimden
Yanar dağ olduğum günden beri
Güneş ve ay bana aşkın ateş olduğunu söyler
Soruyorum güneşe yıldıza
Ahirete mi kalıyor bir vuslat.

Bekliyorum
Dönmüyor
Güneşleri alıp gitmişti
Yıllar önce


Altmışıncı doğum günümde yine beklemiştim böyle
Aynasından yansıyan ışık bile yok
O eski evin önünde
O eski evin önündeyim
Çölde kum tanesi...

Adını yıldız kadın koydum o kadının
Rüyalarımda cenneti o kadının
Adının tarlalarındayım
Adımı koyun "köstebek"

Ne zaman vuslat
Dönse o "yıldız kadın"


Veya durdurun zamanı
Mezara yaklaştıkça
İki kat daha arttı gamım
Mezara yaklaştıkça
"Adı" her saatime çivileniyor
Mezara yaklaştıkça

Ey şehir ,ey İstanbul sarhoşsun ve yaralarıma ilgisiz
Kırk yıl önce olduğu gibi karşısın bu yetim aşka
Mezara yaklaştıkça

Her gün bir adım daha yaklaşıyorum ünlemsiz mezara İstanbul
Ne zaman dönecek o "yıldız kadın"...
O yitik yıldız

Mavi yağmurlu bir günde tanışmıştım onunla
Bir kırk yıl sonra yine İstanbuldayım
Yağmurun altında durmuşum şimdi
Gözlerim adını yazıyor bismillah deyip her harfinde
Yere düşen taze suya


Her gün onu tanıdığım günden beridir
Dönse o "yıldız kadın" diyorum
Güneşle yıldızlarla birlikte

Gün battı ben bekliyorum
Yıldızlar silindi tek tek
Ben yine de bekliyorum
Sokak kovalıyor
Gece kovalıyor beni
Bulut ağlamaktan yoruldu gökte
İstanbul uyudu çocuk gibi şimdi
Saat gecenin ikisi olmuş
Yelkovanın bile boynu eğri şimdi
Ağlıyorum kırk yıl önce olduğu gibi bereketi bol bulut gibi bu karanlık sokakta
Çivi gibi düşüyor göz yaşları şu eğri zamanın...


O gün en mavi doğum günü olur
Gök mavi olur
Gece aydınlık
Dönse o "yıldız kadın"
Güneş doğar ihtiyar dünyaya

Gece karardıkça kararıyor
Sessizlik delirdikçe deliriyor
Gecenin deli karanlığına "adını" haykırasım geliyor
Kırk yıl önce haykırdığım gibi
Küllenmeyecek bir aşk bu

Gitmeyecek hiçbir zaman yetim sesim ona
Ah ahirete kalıyor bir vuslat
En çok ağlayan güneş değil benim

Gözü kör edin görevini yapmıştır
Kalbi çıkarın yerinden görevini yapmıştır
Feda olmuş uğrunda kırk küsür yılım
Alkışlansın
Mecnuna denk sınıfta okudum aşkı...