Web Zaman Damgası

Aslıma Vedamdır

[ italik ] Keşmekeşliğimin çözülmezinde
Her adım eşliğinde yalnızlığımın [ /italik ]




Köksüz ağacı hangi sağanak tutar ki yerinde
Bin çapa atılsa toprağa
Neşter değmiş ümitlerim yeşerir mi
Çürürken köklerim
Dallarım çiçek verir mi yeniden?

Eridim
Kalmadı aslım
Suretimi kattım bohçama
Ey, içinde kaybolduğum koca şehir
Denizinden bir damlayı
Toprakla çamurlayacağım
Aklığına süreceğim yüzümün
Çamurun çalınsın
Yüreğimde götürdüklerimle
Alnımda leken kalsın

Öylece duru ahvalde ayazlarım
Failim meçhul yarınlarımda


Vurdu beni çilekeşliğin
Sen gözlerimin kenti, vazgeçilmezim
Son bulsun artık azap rüzgârların
Erisin ellerim avuçlarında
Terlesin elimde yağmurların...


Gittiğimde gölgem kalmayacak
İzlerim olmayacak bu şehrin sokaklarında
Varlığıyla yokluğu bilinmeyen bendimin
Sorgusu olmayacak
Ben geçtim buralardan ki,
Hüviyetim sorulmayacak
Karanlıklarında
Ben yaşatacağım hatırımda
Bir ağıt bir yas
Bir nida duyulmayacak aslımdan

Olmayacak ardımdan dökülen su bir tas…


Sen
Yalnız sen…
Bin kat ziftin altına
Gömdüğüm yürek sızım
Yanarak alev-i mahşerinde
Gönüllü günahkârım ellerinde
Hercai düşlemlerin vedasıyla
Sırtlayıp özlemini
Yürek yangınımı yoldaş edip
Aslıma vedamdır şimdi bu
Şehr-i İzmir’im…



Canan Korkmaz / İZMİR