Web Zaman Damgası

İnsanlık Ayıbı

Mevkileri örselenen yıldızlardaki hüzün yansır göz kapaklarına
Karlı gecelerde b/üzülen yaşların pası biriken lekeli kirler etrafımda
Silinmez şehirlerden kan deryası


Lanetli bir kavmin
Yok oluşunu işitirken kulaklar kıyılan canlara hitaben
korku zilleri,ölüm telaşı sarıyorken yuvalarını


Sokaklar münakaşa yanığı
Hüzün bulutu gülerken insanlar
Uçmaya hasret kalan martılar
Suçu olmayan özgürlüğün elleri yıkılmaya mahküm
Kelepçe, pranga-da bir gençlik
Dahası güler mi masum yüzler


Kuşların sesini çağır demek isterdim
O zaman görmezdi karanlıklar güneşi maviliklere açılırdı yelkenler
Yıllar buram buram karanfiller, begonyalar kokar
Ayrılıklar işlemezdi kadere güller serilirdi gökyüzüne
Kocaman neşeler saçılırdı buselere
Yıpranan anılar canlanır mis kokardı düşler


Harabeler arasında yine hafızam
Büyük bir yangın hep yaşantılar
Çalkantılar, travmalar başa bela bu terör
Ufuklarda umutlar yitik
Bir annenin göz yaşında saklı duygular
İsyanlarım bunadır ağlayan mevsimlere
Huzur sadece sadece aşk
Oysa kin kusuyor yeni dünya eski dünya









Taha Bilal Mustafa Kekeç