Web Zaman Damgası

hafiften bir otobiyografi...

Geçmişe gözyaşlarını serpmiş
geleceğe bakan suskun bakışlar
zaman durmuş gözlerinde
sıkılmış kendi içinde
durağan yıllar,

uçurtma avcılarından kaçan
yalınayak çocuklar büyütmüş içinde
havadan kapmaktan bıkmış uğultuları
hayat sanki baş ağrısı bir bilmece…

dolandı düşüncelerine
neye kansa, yalandan “…mış” gibi yapsa
bilemedi ne tarafa atlasa
hangi kapıyı çalsa,

boş sözler olmadan
kim buyur eder yeni büyümüş bir deliyi
maruzatı var
götürüsünde yılların, alacağı gizli…

omuzlarında görevleri
yerli yerinde duruyor kanatları
hangi rüzgara kaptıracak, ılık meltemlere karışacak
göç mevsimleri hangi aydı
kafasında kocaman bir soru işareti

çokça saçmalıkları bünyesine sığdırmış
sözcüklerin leylası,
oturuyor bir şiltede
oluyor suskunlukların en gevezesi

vardı bir gayesi,
saklanbacıydı, körebesiydi derken
topunu kaptırdı geçkin teyzelere
yağ satarım bal satarım derken,
sevgiyi katlettiler alnın ortasından

çalışdı çabaladı bir gaye daha edindi
daha menzilinden çıkmadan
başladı top atışları
atışlar serbestti,
nasıl olsa
deliye her durumda bayramdı…

oynamadığından hiç
kazandı mı kaybetti mi?
durmaksızın durmaksızın
saklamalı belki de kendisini
ah leyla
ah leyla
kimse bilmez keskin bakışlarında
hep bir başınalıklar, çokça sırlar gizli…

( Dilek KARSLIOĞLU )