Web Zaman Damgası

NASIL ANLATIRSIN?

Neden çekip gitmiyoruz
Dalgalı sığ dünyanın uzağına.
Yüreğimin tam çekilme zamanı, denizinde...

Tuttum dalgalarla köpüklenmiş,
Tuzlu kumlarını öptüm.
Fırtınadan söz ettim sularıma...

Birdenbire martı belirdi, kesti yarıda sesimi.
Taşlanmış gözleri, korkunç masmavi.
Kim bakar onun gibi derinden?
"Ey deniz!" diye bağırdım.
İnan boğuyor beni,
Senin bir deniz yerine,
İnsan gibi olman...

İkiye bölme denizin yüzünü ellerinle;
Denizin gözbebeği, dünyanın insandan fosili,
Kim çeker dibine bunları?
Ey büyük yaratıcı insan!
Demokrasiden bir makina yapardın,
Negüzel işlerdi, barış içinde yaşardın;
Kurtarırdın, gereksiz düşüncelerden dünyayı...

Uzaklarda ufacık bir sevgi bahçen;
İncecik dallarında kirazlar,
Yedirdi sana öylesine bir yergiden.
Sensin yeryüzünün tek tuıtsağı;
Özgürsün ama özgürlüğün yarışındasın.
Son hızla, o güçlü başın-gövdenle.
Bütün bu değişimler günün birinde;
Toz-toprak, çamur olacaklar...

Yaşam kısa, öyleyse kim baş belası?
Nasıl anlatabilirim bu şom ağızlıya?
Yalnız doğru sözlere yalanlardan,
Açık olmadığını ağzımızın...

Güzelim, capcanlı dudaklarla
Ve serin sularını içeceğin bir ırmağın.
Yaşamak artık büyük bir şans,
Nasıl anlatırsın ölmüş birine.
Kim dinler bunları?