Web Zaman Damgası

Çocuk Bisikletinde

eziliyorum
düşman çizmeleri altında ezilir gibi
geçilmiyor sokaklar
gerçekleşmemiş dua kırıntılarından
nereye baksam
kalbin direği düşüyor
nerede ısıtmaya kalksam üşüyen ellerimi
bir lokmacık güneş
inmiyor tek başıma boğazımdan


yanıt bile alamıyorum merhabama
insan çengelleriyle asılmışsın kasap duvarlarına
gık desen
doğrayacaklar sanki keskin bıçaklarıyla
duyulur duyulmaz tonda sesin
sanki ağır bir taşsın da yolda
çekiciler kaldırıyor
bakışların varla yok arası
gözlerin sallanıyor boşlukta


sen bu ölü adam değildin, değilsin
yüzüne bile bakmaktan korkan
bir dünya sığardı gözlerine de
ellerinin ucuna inerdi kalp atışların
bir kâğıt gibi düzlerdin alnımı
güneşi sığdırırdın odama


her gidişinde arkandan koşardım
gülen yüzümdün,yaşam nedenim
adı konulmamış bir sözdü aramızdaki aşk
katlayıp yüreğine koyduğum
iki kelime bir şeydi
iki hayatı bir eden tekerlekler
çocuk bisikletinde!..


24.12. 2012 / Nazik Gülünay