Web Zaman Damgası

Aliyona nın Kollarında Nisan Çiçekleri

Oy kurban
Eğer düşerse yanağına bir çiy damlası
Bir göz ucu uzaklıkta
Yetişemezsem yalnızlığına
S ö y l e
Soldurmaz mıyım güneşi
Yağdırmaz mıyım lanetler
Doğan güne, esen yele
Kırda açan çiçeğe…

Yel değse yüreğine
Ateşe vermez miyim nehirleri
Tuzla buz etmez miyim
Everest dağına da
Takmaz mıyım ilmeği
Ay ışığının boynuna…

Gözbebeklerine değerse hüzün
Dolanırsa sancılı türküler
Letafet sahibi dudaklarına
Çocukluğumuzu gizleme
G ö z a r t l a r ı n a…

U t a n s ı n
içimize keder salanlar
Yazgıyı alnımıza yazan
u t a n s ı n !

oy kurban
Ne içindeyiz zamanın
Ne de büsbütün dışında
Hayat yarım kalmış
oysa bir ezgiydi dilimizde
Y ü r e k l e r i m i z d e
Dile gelmeye çekinen
Binlerce melodi
Ve kucaklarımızda
Ölmüş nisan çiçekleri…


Ve bağışla beni sevdiğim
Bir yarısı ölürken yüreğin
Sağ tutamadım
Diğer yarısını
Ve ölümün verdiği keder
Sabitlense de iki kaşımızın arasına
Böyle güzel ölümlerde
Kazanırız güzel yaşamayı


Ki biz
Y a r a l ı y d ı k
K a n ı y o r d u k
birbirimizden başka
Yaralarımızı saracak yoktu kimsemiz


Ondandır
ki
Yine de gülümsüyoruz
Yine de…

Umutla bakıyoruz yeni doğan güneşe
Bırakıp gökyüzünün asık suratını
Çıkıyoruz karanlıktan
Güneşin sunduğu aydınlığa
Y ü r ü y o r u z . . .

Oy kurban oy
Sevmişem ben seni
Aynı kentin hüzünlü
Bakışları altında
Ve ömrümün eylülü
Benden çok sevsin seni
A l i y o n a



Seval Akkuş