Web Zaman Damgası

KALDIRIM KOKULU KARANFİL

(I)

Ben sabahsız gecelerin
Kimsesiz neferiydim silahsız
Bilmezdim yol yordam
Kaldırımlar emzirirdi beni
Günde üç öğün,
Sabah, öğle,akşam...

Etrafımdan insanlar geçerdi
Bin bir çeşit insanlar
Üstüme basarlardı sanki
Sağımdan solumdan geçerlerken
Umudum hiç olmazdı zaten
Daha sabahtan başlardım ben
Umutsuz yaşamaya erkenden…

Görülmezdi benim yarınlar
Ne en uzaktan
Ve ne de yakından
Fark edilmezdim kör karanlıklar da
Yoğururdu beni kaldırımlar kıyasıya,
Sanki ölüm kıvamında!...

Erirdim ezildikçe
Dört yanım da fırtınalar
Bağırırlardı varlığıma hiddetle !
Aniden başlarlardı yüreğimi kuşatmaya
Bazı kış mevsimlerinde
Solgun bir gül olurdum ben yine
Canımın kırılgan bahçesinde!...

Bilmezdim ölümün önceleri
Bu denli arzuyla,
Gün gelip beklenebileceğini
İnsanların bazen de
İkramları olurdu bana
Pusu kurardım bu yüzden,
Gün boyu kuytu köşe başların da
İzmarit’in en alasına !...

Her gün bir şeyler ölürdü içim de
Eksilirdim ben,
Eksilirdim git gide
Farkında olmayarak
Gözyaşlarım dökülürdü önüme
Damlardı bazıları krem yerine
Şefkatsizlikten çatlayan ellerime !...

Şöyle dursun birini sevmek
Ya da biri tarafından sevilmemek
Koymazdı bana hiç zemheri kara kış da
Yokluğu,yoksulluğu nasıl olsa,
Çözüyordum alışkanlıkla
Ama yaşarken fark edilmemek var ya,
Dondururdu beni cehennemi sıcaklar da!...

(II)

Kaldırımlar;
Şefkatli bir anne olurlar bazı insanlara
Kaldırımlar, sıcak bir örtü gibidirler adeta
Baş tacıdırlar kimi zamanlar da,
Tüm yarını olmayanlara...

En zemheri günlerin de ayazların
Sevgisine sığınılır kaldırımların
Gecelerini onun varlığına giydirip kimsesizliğini saklarsın
Hor gözlerin seni göremeyeceği derin karanlıklara dalarsın...

Sen sevgiye acıkınca o köhne adresler de
Onların soğuk tenlerine sarılmaya başlarsın
Tenleri taştan diye kaldırımları kimse dışlamaya kalkmasın
Varsın kaldırımlar düşeni itibarsızlaştırsın,
Kaldırımlardan sakın kimsesizler korkmasın ?
Öyle zamanlar gelir ki o kaldırımlardan,
Yüreği taş'tan olmayan insanlardan daha az yara alırsın...

Taş olur onların yapısı ama, bırak taş olsun varsın ?
Yürekleri sana yumuşak ya,
Bırak canını alırsa da alsın
Kimsesizsin, üstelik evsiz barksızsın
Onlar sana kimi insanlar gibi üstten bakmıyorsa,
Anla ki kaldırımlar senin en vefakar arkadaşın...

Sevgiyle doluyken taş üstünde büyüyen insanların yürekleri
Fil dişi dünyalarda yaşayanlar onları doğru anlasın
O taş tenli kaldırımlar da yaşayanları asla horlamasın
Kaldırımların emzirdiği insanlara bir nebze sevgi bıraksın
Hiç değilse onların soğuk ten bulaşığı varlıklarına
Diğer insanlar, bari kendi sıcak duygularından bağışlasın....



İ.Hakkı Gürcanok


26 / Nisan / 2005
İSTANBUL/Emirgan