Web Zaman Damgası

Ben de İnsandım Azize

Yüzün ki benim ülkemdi: dilim dağlarım ve nehirlerim

1)

Yara içindeki ayaklarımı saklardım senden
Bilirdim ki sen öpersen hep yaralarımdan öperdin.

Kızardın hep,
ellerime vururdun,

"kirlisin" derdin, "pasaklım benim"

Kalbimi alıp, ta Allah'a fırlattığımdan beridir
Unutmadım!
Amener Rasulu okurlardı
"Sadakallahulazim" der sararırdık.


"Herkes bir birine acı çekerek gelir" derdin Azize
öğrendim: acıyı çeke çeke getirirmiş...

2)

İnsan olmak nedir Azize?
Bunu senden ayrılınca anladım
İnsan olmak: inleyebilmekmiş bir köpeğin gözlerinde!

"Ağlıyor musun?" diyeceksin
Evet!
Azize dostumdu benim
Bahçemdi.

Bir savaş meydanı götüreceğim ona göğsüm diye
Bir heba götüreceğim
Bir israf

Azize hep "yaşımız geçti" diyecek
keşke ömrümden versem ona.

Gidip borca ömürler alsam onları da versem
Bilsem ki Azize şirin kalacak
Bilsem ki saçları hep uzun...


3)

Bir zindanı da özgürlük diye kesmişler...
İstanbul bir hükümmüş anladım


Hep aynı ağızlar...
Herkes adalet istiyor
herkes mazlum ve herkes haklı
bu nasıl bir cehennem kardeşliği?



Azize bilseydi halimi
"çık gel" derdi
"bırak gel"
Azize bilir dağınık saçlarımı
hiç taramadığımı...


4)

O kuşlar
nasıl geçip gittiler içimden
Bunu söylesem ona tutup içindeki kuşları verecek
Bir kanadım kırık desem tutup kanadını kesip verecek biliyorum
Ben bir denizden geçmek için bir denizi içmeye imtihan giydim
Gökyüzünü giyinirken yeryüzünden soyunduğumu söylesem
Biliyorum tenini soyunur önümde…

5)

Ben ona yalan söylemedim
Ama yalanlar içinde kaldığımı da söylemedim

Ben onu terk etmedim
Ama beni neyin terk ettiğini de ona söylemedim.

Hayır! feryat etmiyorum

Hayır! yardım da istemiyorum

Hayır! elimden de tutma

Öleceğim sadece

Kulağına bir şey söylemem lazım

Kulağına demem lazım ki: “Ben de insandım Azize!"




29 nisan 2012
03:50
Kıztaşı-Fatih
kayıpkenli- Kadir BAL