Web Zaman Damgası

ÇAĞLAYAN SUSKUNLUK

Bir şiir düştü kalbime
Kalem uçlarıma
Bitmeyen bir yolculuk misali
Yağmur taneleri kadar keskin

Her gün bıkmadan yürüdüğün
Dar sokaklarda sürdüm ayak izlerini
Evinin önünde geniş caddeden hüzünle geçtim
Nefesini soludum
Sen düşünce aklıma
Dalgınlıkla yanlış duraklarda beklediğini
Dönüp dolanıp yolunu nasıl da bulduğunu
Şaşkınlıkla ve özlemle hatırladım

Sevinçlerle doldu gözlerim
Çiçeklerle süslü cam altlarından geçerken
Çocuklar gibi şen sofralarda andık
Resimli toplolarınla asılı koridorlar
Sıvaları dökülmüş duvarların
Cam çerçevelerinin kurumuş boyaları
Kırık saplı buz dolabın
Ne çok söylendin.

Dünya nimetlerine umursamazlığını
Masum bakışlarında gizledin.
Tamamlanmamış sözlerin kaldı sayfalarda
Asfaltlardan dolup taşan yağmurlara karıştın
Mazgallardan içeri delicesine akarak














[ alt_cizgi ]