Web Zaman Damgası

HUZUR

Işık…
Gözbebeklerim kocaman
En çok bu anı seviyorum diyor
Gözlerime bakıyor
Ve gülümsüyor
Aynı iri gözbebekleriyle

Rüya...
On yıldır aynı rüya diyor
Tanımadığım bir kadın
On yıldır bana gülümsüyor
Çilleri var yüzünde
Ve ben gün geçtikçe
Çilleniyorum onun hayaliyle

Yüzüne bakıyorum o an
Doğum lekesi deyip
Başını yere eğiyor
O an fonetiğimiz kayboluyor
Ama anlıyorum onu
Üç beş cümle kurayım diyorum;
“Ona git”
“Getir onu buraya”
“Öpsün seni”
“Silinir belki o doğum lekesi”
Dişlerim kenetlenmiş birbirine
Bir yudum bira
Sonra söyleyeceklerimi unutup
“Karanfil diyorum”

O saçmalıyor
Ben telefondan gelen
Karanfil kokusunu kokluyorum
Keşke şimdi o da burada olsa
İlk kez bir erkeğe dair
Keşkeli cümleler kuruyorum
Onun oturduğu koltuğa bakıyor
Yerimden kalkıp oraya
Onun olmayan kucağına oturuyorum
Konuşmuyoruz
Yorulmuyoruz da

Sonra A bana bakıyor
Mutlusun diyor
Mutlu…
Evet diyorum A’dan N’ye
Mutluyum diyorum
Z’nin canı cehenneme

Keşke kurallar olmasaydı diyoruz
Misal olmasaydı trafik ışıkları
Ormanları düşün diyor
Bir ayının durup
Ceylanlara yol verdiğini
Ormanda yaşayalım diyorum
Köye gidelim diyor
Tezek kokalım diyorum
Kokalım diyor

Kardeşim seni çok seviyorum diyorum
Annem ol diyor
Sonra teşekkür ediyorum karanfile
Giderken bana bir tomurcuk bıraktı diye

fhrn-jir