Web Zaman Damgası

"mutsuz v£ mesut'um"

Gözlerimin altı yine mor
artık her koşulda ağlayabiliyorum
aşdım bana çok uzak olan bu gururu
gururu kırdıkça, ağlamaklı oluyorum
ve...
musluğunu açıyorum göz pınarlarımın
defalarca yapıyorum bunu, gün boyu
tek bir lokma koymadan boğazıma
aşinası olduğum pijamalarımın bile
benden bıkmışlığı ile
uzanıyorum ,artık mis değil
pis kokan nevresimli yatağıma
yatak bile küs bana
batıyor inceden ince bağrıma
hee...sahi..!
hangi aydayız, bu gün günlerden ne
asrı saadet biteli çok mu oldu ?
ar/sız ve yüzsüz yüzyıl damıyız ?
ebed-i ölüm uykusundayım
sabah ki süprizim "ölüm" olsun !
offf..!
banyoda yapmadım
saclarım kece gibi
böylede varılmaz ki huzura
ee-inan hiç birşeye el süremiyorum
sen giderken nasıldı ise eşyalar
halen o haldeler,
tek fark var ama
tozlar beş karış, yerler yapışıyor
çörümle çöpümle yaşıyorum
""mutsuz mesut"" koydum adımı
mutsuzum ama mesudum
hücre evimde "özgürüm"
daha ne olsun...
bir de bu özgürlükten
ölüme kanat çırparsam
ben den mutlu ve mesudu olmaz bu günlerde
hazırlık mı yapsam ne !
tırnaklarım uzadı
başımı kaşıyamıyorum, batıyor
kuş kadar kaldı beynim
değil geçmişi unutmak
ben kendimi mi unuttum ne ?
offf...!
sonsuz geliyor ev bir uçundan diğer uçuna
turlamaya bile mecalim yok
havası yok evin havasız
benim havam yerinde değil ki;
evimin havası güzel olsun
perdeler aylar oldu yıkanmıyor
rengi atmış güzelim tülün
camlar desen keza
buslu cam bile daha belirgin verir dış manzarayı
okadar vahim yani durum
benmi elden gidiyorum, ev mi çözemedim
sigara suç ortağım oluyor bol bol
ağır kokuların nedeni ikimiziz
ben onu yakıyorum, oda beni
öksürüğüm kül tabağındaki izmaritleri uçuracak kadar kuvvetli
bu yaşam değil benimkisi, yaşamıyorum ben anladım
ölmek korkunç ama, böyle yaşamak ürpertici
arada kaldım şimdi
ne etmeli eyy kader ?
benzin döküp yakmalımı içindekilerle bu evi
yoksa kalkıp;
manen ve madden temizlik için kol mu sıvamalı?







şiirsel (9.9.2008)