Web Zaman Damgası

BİZ BİZİ HİÇ DOĞURMADIK Kİ

[ italik ]

Oysa parmaksızdı balık krakerler,
Tetiğe basamazlardı.
Ve bunu biliyordu tüm baykuşlar kor gecede.
Gölgelerden parmağıma taktığım kelepçeyle
gidiyordu HAYAT....
Unutmuşum,
balıklardan da unutkandı baykuşlar.

Mayınlara inat
uzattım kaderimin haritasını boynuna.
Binlerce cam kırığı kahkahada çekildi saçlarımın damarları..
Çakıl taşlarına mesajlar sarıp yolluyorum Limo'ya,
yorgunluğuma inatla..
Deniz altına alırsa dalgayı,
ulaşır mı dersin mayınsız hayata?

Esrik bir ruh başı büyüyor
kanatsız martının karnında.
Sürekli uçurumlar,
sürekli köprülerden atlatıyorum
üstsüz kabuslarımı.
Cebimde ondörtlüden bozma bir taban,
kurşun yok, tetik yok bu defa.
Yine de martıların doğumuna
koşsam da yetişemeyeceğim artık biliyorum...

Bankın altında gezinen kediyi doyurmaya odaklıydık o an.
Düşen gaz lambası ışığımızdı ,
son sigara düşerken parmaklarımdan.
Ne zaman sona yaklaşsak
bir başlangıç büyütüyorduk ya hani denize;
oysa beslediğimiz kediler Limo'yu severdi ,
Limo ise sadece denizi...

Tüm seslenişlerimiz
AŞK diye başlayan bir ütopyanın
tetiğini çekiyordu yalnızlığa.
Hala tabanlarımda kırıyorsun kabuklarını
ıslanmamış derimin.
Kaç kere söyledim adam sana;
saçlarımı ıslatmak değil derdim!
Denizle zorum yok,
yağmurla hele hiç!

Susuşlarımız bahaneydi,
söylemlerimizse tüm yangınları büyüttüğün
bir balık hafızaya..
Belki de unuttu bizi o,
Deniz kalabalık sonuçta..
Adını beyaz buluta bağlayıp
mor iplerle indireceğim,
mavi denize yağmur diye.

Kekemeydim anlaşılmadım,
heyecanımla geri kaldım
ilk part çizgisine.
Bir türlü bana yağamadın..
Oysa tümü şizofren repliklerden bir süzgeçti.
Sonda başlangıcı yakan
bir doğum sancısı bu
göztorbamda şişen ..
Sakın ağlama şimdi
BİZ BİZİ HİÇ DOĞURMADIK Kİ....


Mavi Sürgün Gülşen