Web Zaman Damgası

beste

aşk mıydı
yalnızlığım mıydı diye sevmelerim
akşamların dilinde dünden kalma beste
ve öyle sıcak ellerin teninde
yalansız duvak





gün perdesini aralarken
yüreğime sığışan bir mavinin
parçası gibiydi yaşamak
kuytuılarında unutulmuş güneşin kıvılcımları
başucumda türlü öpmeler
ki nefesimi tutsa sular
bütün duyarlı saatlere
gemiler orta yerinden çatlar
martılar yanar
büyük ayrılıkların avuçlarını
özler içim
karanlığın işlek
odalarında





aklıma bırakılan boşlukların
dereleri gibi zaman
sızmayan sarılmaların öyküsünde
delice belirsizliğim
akşamların o ıslak
ve görkemli yükleri
korkularım
sanki düş rengi ölüm
ğöğsümdeki insanlar
ki cennet bile şaşırır
ıssızlığıma yıkılan
gülüşlere




gizlice uzanan dokunmaların gölgesinde
herşey bir anda oldu
kendimi sokaklara çaldım
durdukça sesimde
akşamların dilinde kalma besteyle
döndüm


aşk mıydı
yalnızlığım mıydı sevmelerim

emin değilim