Web Zaman Damgası

Yıldızlı Pekiyi

Gökyüzünün derin sularından
İçinin eski surlarına doldur akşamın urlarını
Ve sonra bulabilirsen, kay gözbebeklerime ey yıldız!

Ben gideli çok oldu.
Başka bir boyutun hanındaki labirentte
Kilitli çıkış yolunu hancı buldu.
Vurdu göğsümdeki kabarcık tohumlarını
Korkulu rıhtımlarımı denizine döktü

Bir ayağım başka yerde artık!
Anlamsız cümlelerin esaretinde kelepçelenmiş kar tanelerini kokluyorum…
Toprak bir gözüme bakıyorsa şimdi
Bende yârin güzel yüzüne…

Vuruldu hancı!
Anahtar deliği bakışları açıktı.
Alnında Âdem’in ayak izleri
Yüreği hep Havva…

Gökyüzünün derin yalnızlığındaki eğreti kasabadan
İçimin tuğla örülü çatılarına akıt insanlığı
Ve sonra kay sakalımdaki beyazın anlamına ey yıldız!

Yıkıldı han!
Hurda dolu içime işledi eteğindeki tozu
Alnımda ademin ayak izleri
Yüreğim…

Neydi malım mülküm?
Varımı yoğumu al kucağındaki kundağa
Teninin sıvısındaki tuzu bas gençliğimin yarasına
Bedenimi kundakla ve son kez kay kasıklarıma ey yıldız!

Amansız rüzgar, acımasız kar
Saçlarım hep mi savruk, hep mi ıslak kalacak!
Çok mu uzak, hep mi yalnızlık?
Hancı mıydı yazgımdaki berraklık?


Ey yâr gitme!
Yıldızlı Pekiyi gözlerini, gözlerimdeki limana demirle…




eren iren